Karina en haar Indische moeder zijn anders. Ze wonen met z’n tweeën, ze hebben een donkere huid, zijn afhankelijk van de Sociale Dienst en eten rijst in plaats van brood. In het Leiden van de jaren zestig laten de buren er weinig misverstand over bestaan: ze moeten oprotten, terug naar hun eigen land.
Als haar moeder een verhouding krijgt met een circus-directeur, breekt voor Karina een nieuw leven aan. Ze voelt zich thuis in de woonwagens, tussen de artiesten en de dieren. Dan gebeurt er iets rampzaligs: haar moeder wordt ernstig ziek. Maandenlang ligt zij in het ziekenhuis. Al die tijd staat de dertienjarige Karina er alleen voor. Uiteindelijk wordt ze in huis geplaatst bij haar vader, die zij nog nooit gezien heeft. Karina vlucht, en komt achtereenvolgens terecht in de kraakscene van Den Bosch, de entourage van Herman Brood en het turbulente nachtleven van Amsterdam. Via verschillende omwegen lukt het haar twintig jaar later eindelijk het beeld van haar moeder te completeren – en daarmee haar eigen verleden onder ogen te zien.

Zonder moeder is een hartverscheurend verhaal van liefde en verwaarlozing, en van leven met geheimen, maar het is ook een buitengewoon vitaal verhaal van veerkracht, seks en rock ‘n’ roll. In een bedrieglijk eenvoudige, onomwonden stijl beschrijft Karina Schaapman haar leven tegen de achtergrond van het Nederland van de jaren zestig tot nu. Het is het verhaal van een vrouw die in het circus één ding leerde: maak gebruik van je kracht, want de show must go on.


Recensie(s)

Autobiografie van een Nederlandse vrouw (geboren in 1960) van Indische komaf. Ze groeit op in het Leiden van de jaren zestig, waar haar moeder en zijzelf (de vader is sedert de geboorte al buiten beeld geraakt) een buitenbeentje vormen. Als ze dertien is, wordt haar moeder ernstig ziek en wordt ze bij haar vader, die ze nooit heeft ontmoet, in huis geplaatst. Ze ontvlucht hem en belandt uiteindelijk via enkele omwegen bij de Amsterdamse Satanskerk. Haar verslaving aan drank en drugs bekostigt ze door als prostituee te werken. Uiteindelijk weet ze weer greep te krijgen op haar leven en ziet ze zichzelf onder ogen. De schrijfster is op het ogenblik actief als gemeenteraadslid voor de PvdA in Amsterdam. Haar autobiografie, vormgegeven als een dagboek, is openhartig en daardoor onthutsend; geen detail, hoe pijnlijk en ontluisterend ook, blijft ongenoemd