Hoe het boek tot stand is gekomen, is enigszins onduidelijk: op het titelblad fungeren de namen van B. de Groot en T. Talsma als auteurs, terwijl bij de gegevens van de colofon achter hun namen nog 'e.a.' wordt toegevoegd en LJ. Wolthuis de redacteur wordt genoemd. Volgens het Voorwoord (ondertekend door de beide auteurs als gold het reclamedrukwerk met hun pasfoto's) is Wolthuis echter eindredacteur. Hoe dit zij, dit royaal uitgegeven boek maakt indruk. Van het acht hoofdstukken omvattende historisch overzicht zijn er zes afkomstig van De Groot en twee van Talsma. In een paar bijdragen worden vervolgens op een persoonlijke en soms anekdotische manier herinneringen aan het gereformeerde leven in Drachten opgehaald door H.M. Kuitert, K. de Jong Ozn. en Tiny Mulder (dat zijn dus de 'anderen' van de colofon). Wolthuis stelde een lijst van de predikanten samen met biografische gegevens en portretten. Uitvoerig worden ook door Wolthuis tot slot de kerkgebouwen beschreven. Van zijn hand zijn de uitvoerige registers op plaatsen eigennamen, bijbelteksten en zaken (25 bldz.). Men mag in Drachten tevreden zijn. Wie buiten de plaats wonen, zullen minder geïnteresseerd zijn in de keurig geannoteerde foto's van al die voltallig te pronk zittende kerkeraden en verenigingen, maar zullen zich over het reilen en zeilen van deze florerende gereformeerde kerk uitstekend kunnen oriënteren. Gereformeerd Drachten heeft zich gewillig 'te kijk' durven zetten, ook de wat minder gelukkige momenten en episodes betreft die er trouwens overal wel zijn, maar toch al te dikwijls worden verzwegen of vergoelijkt. In Drachten is het vooral de 'kwestie-Staal' die een schaduw werpt op het kerkelijke verleden. Een plaatselijk conflict heeft jarenlang de gemeente verdeeld gehouden en allerlei meerdere vergaderingen aan het werk gezet. De Groot, die er 12 bladzijden aan heeft gewijd, heeft in het Jaarboek voor de geschiedenis van de Gereformeerde Kerken in Nederland, (1, 1987) al eerder uitvoerig deze trieste affaire uit de doeken gedaan. Maar blijkbaar moest ook in dit gedenkboek nog eens breed de zaak worden opgehaald. Enigszins bevreemdt het dan te lezen dat de auteurs over de vrijmaking maar kort hebben willen schrijven, slechts 2 pagina's, terwijl toch ongeveer 20% met de vrijmaking is meegegaan, in 1990 tot meer dan 1500 leden uitgegroeid (Drachten-N. en Z. samen genomen). Er bestaat echter, zo zegt De Groot, een zee van literatuur over de vrijmaking en het zou niet gemakkelijk zijn ook voor iemand die de strijd meegestreden heeft, de tegenstellingen helder onder woorden te brengen. En als dit al lukte, dan zou pas goed blijken hoe gepasseerd al deze problemen zijn (p. 72). Zo kan een historicus zich toch niet van zijn opdracht afmaken! En dit temeer niet, omdat het de moeite waard zou zijn toch eens precies na te gaan welk verband er heeft bestaan tussen de kwestie-Staal en de vrijmaking te Drachten. De Groot schrijft in zijn opstel in 1987, dat de meeste bezwaarden aanhangers van Staal waren geweest. 'Voor Drachten heeft de Vrijmaking stellig zuiverend gewerkt', heet het daar (p. 107), een gedurfde uitspraak die ik niet terug heb kunnen vinden in het gedenkboek. Maar de herinneringen aan De Jong wijzen in dezelfde richting (p. 153). Het gezin Kuitert vertrok naar Den Haag toen de kwestie escaleerde; de beroemde zoon kan er dus geen verslag van geven: 'We waren net op tijd weg, want vechten in Drachten gaat hard toe' (p. 147).