Samenvatting

De vele "duistere vlekken" in de gebrandmerkte ziel van de "Stille man" lichten op door een wisseling van perspectieven en genres.
De auteur toont ten overvloede hoe complex en onvatbaar de vaderfiguur wel is, eerst via jeugdherinneringen van de zoon, vervolgens via brieven van de echtgenote en ten slotte via getuigenissen van familieleden en vrienden.
Ondanks de ultieme verzoening van de vader met zijn engelachtige vrouw, eindigt de roman met de pijnlijke ontdekking dat we noch onszelf noch anderen kunnen kennen.
Recensie(s)

De hoofdpersoon van deze roman verkeert in een midlife crisis en kan zichzelf pas hervinden wanneer hij eerst op geestelijke zoektocht gaat naar zijn vader, een componist: de stille man uit de titel. De beschrijving van de eigen jeugd en de vaderzoektocht bestrijkt vrijwel de hele roman; alleen het begin en het einde geven een minimale heden-ik-laag weer. De roman bestaat uit herinneringen, brieven en familiegetuigenissen. De Vlaamse auteur (1900-1964) debuteerde met dit werk in 1938. Hij ontving in 1939 hiervoor de driejaarlijkse Staatsprijs voor Vlaams verhalend proza. Na ruim 60 jaar wordt dit werk nu opnieuw uitgegeven als deel 6 van de Vlaamse bibliotheek. De roman is na zoveel jaren nog goed leesbaar. De Vlaamse taalsfeer (schoonbroer i.p.v. zwager; uitgenomen i.p.v. uitgezonderd) levert weinig leesproblemen op. In deze tijd vinden we de thematiek en de structuur echter niet meer zo origineel; tal van boeken zijn geënt op dit stramien. De omslag bevat een portretfoto van de schrijver. Kleine druk.
(Biblion recensie, Henk Kisteman)