Vijf jaar lang was Joris Luyendijk correspondent voor het Midden-Oosten. Hij sprak met stenengooiers en terroristen, met taxichauffeurs en professoren, met slachtoffers, daders en hun familie. Hij ondervond aan den lijve dictatuur, bezetting, terreur en oorlog. Hoe meer hij meemaakte, hoe verbaasder hij raakte. Wat gaapte er een kloof tussen wat hij als correspondent ter plekke waarnam, en wat hij daarvan terugzag in de media. In Het zijn net mensen laat Luyendijk met pakkende voorbeelden en vol humor zien hoe de media ons een gefilterd, vervormd en gemanipuleerd beeld van het Midden-Oosten geven.

Recensie(s)

Joris Luyendijk (1971) was van 1998 tot 2003 correspondent Midden-Oosten voor onder andere de Volkskrant, NRC Handelsblad en het NOS-journaal. Voor zijn werk ontving hij in 2002 het Gouden Pennetje. Dit boek is een verslag van zijn journalistieke jaren en plaatst kritische kanttekeningen bij de manier waarop nieuws uit die regio (het Midden-Oosten) gebracht wordt. Nieuws is wat afwijkt van het gewone, maar als alleen de afwijking getoond wordt, gaat men dat aanzien voor het alledaagse. In vlotte stijl en rijk voorzien van anekdotes probeert de auteur in de drie delen van dit boek duidelijk te maken dat het onmogelijk is om te weten wat er werkelijk speelt in dictaturen. Wat leven in een dictatuur inhoudt, laat zich niet beschrijven en nog minder in beelden vatten. En van hoeveel invloed woordkeus en vooral beelden zijn op nieuwsvorming, wordt duidelijk in het deel over de berichtgeving rondom Israel. Een correspondent kan verschillende verhalen vertellen, maar de media kunnen er maar een weergeven. Dit boek is een waardevolle aanvulling op het nieuws dat ons dagelijks via de media wordt voorgeschoteld. Geillustreerd met enkele getekende landkaarten. Voor deze herdruk schreef de auteur een nieuw nawoord.