Samenvatting

In 1643 lijdt Roberto de la Grive, een Italiaanse edelman, schipbreuk. Hij spoelt meer dood dan levend aan tegen de boegspriet van een Hollandse schip, de Daphne, dat in een baai van een eiland in de Stille Zuidzee voor anker ligt. Aan boord van het schip bevinden zich vreemde dieren, planten, instrumenten en machines. Verder lijkt het verlaten. Het feeërieke eiland is onbereikbaar. De sloep is weg en Roberto de la Grive kan niet zwemmen. Hij is gedoemd aan boord te blijven.
Recensie(s)




Ook deze roman van de Italiaanse schrijver (1932) is geest- en fantasierijk, zowel in het verhaal als in zijn ingenieuze astronomische, fysische, theologische en filosofische beschouwingen, bijv. over zijn en niet-zijn en in zijn 'uitleg' waar het water van de zondvloed vandaan kwam. Centraal staan het zoeken door hoofdfiguur Roberto naar de 180e meridiaan in 1643 en diens in de geest van de dichter Petrarca beleefde liefde voor een onbereikbare schone. Terwijl Roberto een dubbelganger-broer creeert die hem tot in de liefde toe kwaadaardig beconcurreert, ontplooit hij zich tevens tot alter ego van Eco: geleidelijk en tijdelijk neemt hij de auteursrol over. Spits speelt Eco met begrippen als ruimte en tijd: vandaag aan de westkant van het Salomonseiland waar Roberto op uitziet, is aan de oostzijde gisteren; was bijvoorbeeld Judas op Goede Vrijdag hier van west naar oost gegaan, dan had hij Christus' dood, en daarmee de Verlossing, kunnen voorkomen. Met zijn brede inzicht in het zeventiende-eeuwse denken en fenomenale vertelvermogen schiep Eco opnieuw een romanesk monument dat intellectueel geschoolde lezers zal boeien. Deel uit een reeks goedkope gebonden heruitgaven op royaal formaat van de romans van Eco; kleine druk.
(Biblion recensie, J. Kleisen.)