De Engelse journalist Henry Vettore krijgt als erfenis van zijn Italiaanse oom Angelo de kleine, vervallen villa aan de rivier, ten zuiden van Florence, waar hij als kind vier jaar heeft gewoond. Beslissende jaren: van het begin van de oorlog tot de bevrijding door de Amerikanen.

In zijn enige literaire publikatie heeft Vettore de essentie van die jaren geconcentreerd tot het verhaal van een middag - misschien zelfs van een ogenblik van die middag, een ogenblik dat bepalend is geweest voor het verdere verloop van zijn leven. In Italië, waar hij tot een besluit moet komen over wat hij met zijn erfenis moet beginnen, ontmoet hij de politicologe Silvana Bauer, die hem confronteert met haar schokkende verhaal over die middag, dat ogenblik - dezelfde elementen, maar waargenomen door een kind aan de andere kant van de rivier.

Willem van Toorn (1935) schrijft verhalen, romans en poëzie. Hij is redacteur van het tijdschrift Raster. Hij ontving de Jan Campertprijs 1982 en de Herman Gorterprijs 1992 voor respectievelijk de dichtbundels Het landleven en Eiland.

Over Een leeg landschap (1988), Van Toorns vorige, voor de AKO-prijs genomineerde roman, schreef Anton Brand in het Nieuwsblad van het Noorden: 'Van Toorn schrijft prachtig, dat wil zeggen: ongekunsteld. Daarnaast durft hij het aan een ingewikkeld thema uit te diepen en er hoogst persoonlijke, soms weerbarstige dingen over te zeggen.'

Recensie(s)

Willem van Toorn (1935) schreef een kleine roman: helder, doordacht en intrigerend, zoals al zijn werk. Hoofdpersoon in het nieuwe boek is Henry Vettore, een journalist van Italiaans-Engelse origine, die uit Engeland terugkeert naar het landschap van zijn jeugd in Italië. Hij heeft een villa van zijn oom geërfd. Door ontmoetingen met een politicologe ontdekt hij van een klein persoonlijk drama, dat hij ooit in een novelle vereeuwigd heeft, de keerzijde. Delen van deze novelle zijn opgenomen in het boek. Ze betreffen een arcadisch seksueel ontwaken, dat, tegen de achtergrond van oorlogshandelingen, ruw wordt versneld. De politicologe vertelt Vettore het verhaal over een gruwelijk drama dat op dezelfde middag aan de overkant van de rivier plaatsgevonden zou hebben: als joods onderduikster was deze vrouw (verborgen) getuige van het vermoorden van haar mede-onderduikers. Ongewild heeft de oom van Vettore daar een rol in gespeeld, wat hem zijn hele verdere leven niet meer losgelaten heeft. Daarmee wordt deze hecht gekonstrueerde roman een verhaal over meegetorste schuld, maar tegelijk is het een roman over de konfrontatie van heden en verleden, over verschillende werkelijkheden