Hoe komt het dat Nederlanders de Fransen zo arrogant vinden? Waarom hebben we in Nederland zo'n vertekend, romantisch beeld van de natuur?

Voor Louise 0. Fresco zijn dit verwante vragen. In De ondraaglijke lichtheid van de vleermuis gaat zij in op een indrukwekkende reeks onderwerpen die ons als Nederlanders, maar ook als wereldburgers, aangaan. Fresco's internationale ervaring als reiziger en als onderzoeker geven haar stukken een bijzondere kleur. Op luchtige en toch indringende wijze schrijft ze over ons dagelijks voedsel, over ontwikkelingshulp, bevolkingsgroei en de vernietiging van de natuur. Zij legt uit waarom het verbod op varkensvlees een ecologische oorsprong heeft in plaats van een medische. Of waarin de Chinese vergadercultuur verschilt van de Nederlandse. En tegelijkertijd zingt zij de lof van vakidiotie en van het schrijven op de fiets.
Juist de combinatie van geografische afstand en academische distantie maken Fresco's observaties ongewoon fascinerend: soms zie je van veraf dat wat je van dichtbij niet opmerkt.
Recensie(s)

Louise Fresco (1952) is hoogleraar in Wageningen, en uit hoofde van haar functie niet alleen op de hoogte van het Nederlandse wetenschappelijke wereldje, maar ook van landbouwkundig onderzoek in de tropen, ontwikkelingshulp, internationale organisaties en wat daar zoal mee samenhangt. Bovendien heeft zij een vlotte en soms scherpe pen, zoals blijkt uit haar columns in de NRC. Een aantal van die columns is in dit boek verzameld, aangevuld met teksten van andere herkomst. Boeiend, origineel, speels, en soms indringend. Aan de orde komen onder meer: de reden waarom Nederlanders de Fransen zo arrogant vinden; het schrijven op de fiets; de Chinese vergadercultuur en de onze; het vertekende, romantische natuurbeeld in Nederland; en de lof van de vakidiotie.
(Biblion recensie, Drs. D.G. van der Steen.)