Juli 1942. Helemaal onder het bloed komt Ester aan in Dom Sierot, het kinderweeshuis van de oude dokter en mevrouw Stefa. Ester praat niet meer. Enkel de flarden uit het verleden zitten in haar hoofd. Er is angst en afschuw. En vooral haar stilte.
De praatgrage Naomi neemt Ester mee op sleeptouw en toont haar de dagelijkse routine in het weeshuis. De dokter geeft Ester een schrift en een pen. Hij wil dat ze alles opschrijft. Zodat ze beetje bij beetje de draad van het leven weer kan oppakken.
Tijdens een bezoek aan Warschau maakte bekroond auteur Ina Vandewijer kennis met het weeshuis en de filosofie van dokter Korczak. Ze vond er inspiratie voor dit aangrijpende verhaal van de kinderen in het getto tijdens W.O. II. Een tijd vol waanzin, ondraaglijk verdriet en kleine sprankeltjes hoop.

Recensie(s)

Deze oorlogsroman beschrijft de ervaringen van het joodse meisje Ester in het kinderweeshuis Dom Sierot te Warschau. Ester is haar spraakvermogen kwijtgeraakt. In opdracht van dokter Korczak schrijft ze over haar gevoelens in een dagboek. Het verhaal eindigt droevig. Op 5 augustus 1942 komen Duitse soldaten de kinderen en medewerkers van het weeshuis halen om hen naar een vernietigingskamp te deporteren. Belangrijke thema's zijn moraliteit, het verlies van ouders, kinderlijke eenzaamheid en verdriet. Het boek is in dialoog/scriptvorm geschreven, afgewisseld met dagboekfragmenten. De verschillende hoofdstukken worden gescheiden door citaten van Korczak. Achterin is een nawoord opgenomen met informatie over het leven van de kinderarts Janusz Korczak. Hier zijn twee foto's te zien, waarop hij en enkele weeskinderen staan afgebeeld. De Vlaamse jeugdauteur heeft voor haar debuut 'Witte pijn'* de Boekenleeuw 2001 gewonnen. Het is een origineel, ontroerend en goed geschreven verhaal, dat ook voor volwassen boeiend is. Vanaf ca. 14 jaar