In 2009 is het honderd jaar geleden dat met een conferentie in Shanghai de wereldwijde drugsbestrijding begon. Het doel was om het gebruik van drugs die van natuurproducten als coca, papaver en hennep worden vervaardigd, en later ook van synthetische stoffen, uit te bannen. Na bijna een eeuw blikt Egbert Tellegen terug op die strijd, waarbij Nederland een unieke rol heeft vervuld als vrijwel continue dwarsligger.


De schrijver schetst in dit boek het verschijnsel en de ontwikkeling van drugs in de afgelopen honderd jaar. Gekeken word naar de geschiedenis van drugs zowel in Nederland als in het buitenland en de geschiedenis van de drugsbestrijding in verschillende landen. Daarnaast wordt aandacht besteed aan de bezwaren die de schrijver heeft tegen de drugsbestrijdingsmethoden zoals die nu gebruikt worden. Denk daarbij aan de stigmatisering van drugsgebruikers door het huidige beleid, de belemmering van medicinaal gebruik van drugs, maar ook aan de verschuiving van drugs naar het criminele circuit. Het laatste hoofdstuk is gewijd aan de voor- en nadelen die de schrijver ziet in de diverse beleidsopties inzake bestrijding van drugs. Tellegen is geen onbekende op het gebied van drugsbestrijding. Hij studeerde sociologie waarna hij nu, na een carriere als hoogleraar milieukunde aan de Universiteit van Amsterdam, verbonden is aan de universiteit van Utrecht. Al jaren is hij actief binnen GroenLinks op het gebied van drugsbeleid. Annechien Sloots