De organisatie Al-Anon is opgericht om familieleden van alcoholisten te helpen. Negentig gespreksgroepen zijn er al, door heel Nederland. Twee leden doen vandaag in Trouw hun verhaal. ,,Ik ben erg boos geweest, omdat ik me als kind zo onveilig heb gevoeld.“ .

.

De eerste stap is voor het eerst naar een bijeenkomst gaan. En dat is een grote stap. Daarna zijn er nog elf te zetten -en dáárna gaat het beter, met de meeste deelnemers van de Al-Anon gespreksgroepen..

Het twaalf-stappenplan van Al-Anon lijkt op het stappenplan van de Anonieme Alcoholisten (AA). Het is alleen niet bestemd voor de drinkers zelf, maar voor familieleden en partners van alcoholverslaafden. Want zij worstelen vaak in stilte met het alcoholisme van hun vader, moeder of echtgenoot. Die eenzaamheid probeert Al-Anon te doorbreken..

Negentig gespreksgroepen zijn er inmiddels, door het hele land. De meerderheid is voor 'partners-van'; een kleiner aantal groepen is speciaal voor 'kinderen-van'. Zij doorlopen met elkaar het stappenprogramma, zonder deskundige begeleiding maar met ervaringsdeskundigen. De groepen zijn nadrukkelijk 'zelfhulpgroepen' en willen dat ook blijven..

Alcoholisme is een gezinsziekte, is de opvatting van de organisatie, die is ontstaan uit de AA. Hoe de partners of andere gezinsleden door deze 'gezinsziekte' worden besmet, varieert. Maar er zijn veel overeenkomsten, volgens de informatie op de website. Zo durven kinderen of partners van alcoholisten vaak niet te vertrouwen op anderen, hebben ze last van verlatingsangst doordat ze in een onveilig gezin zijn opgegroeid en zorgen ze liever voor anderen dan voor zichzelf..

Heel belangrijk is dat de deelnemers dat laatste afleren. Ze moeten voor zichzelf gaan zorgen, en niet langer vooral de alcoholverslaafde willen veranderen. Dat lukt toch niet, stelt Al-Anon. Andere belangrijke stappen die gezet moeten worden is de moed verzamelen om zélf te veranderen en ondertussen het alcoholprobleem bij de ander te laten..

Woordvoerders willen niet met naam geciteerd worden; de anonimiteit van de deelnemers is een belangrijke traditie. ,,Het gaat bij ons niet om de personen maar om het probleem“, zegt een van hen. ,,Alle leden van de groepen komen bij elkaar voor hetzelfde, het maakt niet uit wie of wat we zijn.“ Ook binnen de gespreksgroepen is anonimiteit gewaarborgd -en een voorwaarde voor vertrouwelijkheid. Deelnemers kennen alleen elkaars voornaam en beloven alles wat besproken wordt binnenskamers te houden..