In 1966 heeft Prof. Sperna Weiland zijn boek Oriëntatie geschreven, een studie over de na-oorlogse theologie en de ontwikkeling in het begin der 60er jaren. Dit boek (in Streven besproken, april 1967, p. 722) heeft niet ten onrechte ruime verspreiding gekregen; het heeft al een 5e druk gehaald. Intussen is er weer het nodige gebeurd in de verdere ontwikkeling van het theologisch denken. Terecht is deze ontwikkeling in een nieuw boek samengevat. Was het vorige boek in 3 delen ingedeeld: Het landschap, Verkenners, Het begin van een kaart -, in dit nieuwe boek ontbreekt het laatste deel. Het lijkt hier ook overbodig, omdat in het werk van de ‘Verkenners’ (H. Cox, P. van Buren, D. Sölle, J. Moltmann, R. Shaull en de theologie van de revolutie, J.B. Metz en de ‘politische Theologie’) de gedachtengang veel gemeenschappelijks heeft. Trouwens, ook het 1e deel, ‘Het landschap’, houdt zich vooral bezig met de neo-marxistische tendensen van het ogenblik, die in de nieuwe ‘politieke theologie’ gretig ingang gevonden hebben. ‘Entprivatisierung des Glaubens’, verantwoordelijkheid ten aanzien van de huidige politieke structuren, van gerechtigheid, menselijkheid en vrede in onze samenleving e.d. vormen de bindende elementen in deze nieuwste ontwikkeling van de theologie. Dat het hier niet gaat over een ‘kerkelijke statistiek’ (pp. 129-132) lijkt vanzelfsprekend, gezien de aarzeling van de kerken om het op te nemen tegen politieke structuren die onrecht en onvrede in onze wereld handhaven. Een uiterst nuttige aanvulling op het eerste boek ‘Oriëntatie’.