De geldbronnen van het Nationaal-Socialisme, kennelijk vertaald door J.G. Schoup, deed toen het boekje in november 1933 verscheen direct een schandaal oplaaien. Tot in details kwam aan de orde dat Adolf Hitler toen hij nog niet aan de macht was door Wall Street en de oliemultinationals Rockefeller en Royal Dutch Shell was gefinancierd. Geen wonder dat het verslag gauw teruggetrokken en vernietigd werd. De paar exemplaren die de inquisitie overleefden brachten echter een even onverwachte als ongewenste nasleep teweeg. Sidney Warburg was van 1929 tot 1933 als gezant van kapitalistische bovenbazen drie keer naar Duitsland gestuurd om Hitler 32 miljoen dollar toe te schuiven en hem daarmee aan de macht te brengen. Was dat waar? Dit ‘analytisch exposé’ volgt nauwgezet de tweespalt tussen degenen die veronderstelden dat het verslag op realiteit berustte en zij die trachtten aan te tonen dat er niets van waar is. Geen van beide kampen heeft overtuigend bewijs van hun gelijk kunnen leveren. De argumenten die de ontkenners aanvoerden, blijken op moerasgrond gebouwd te zijn. De geldbronnen van het Nationaal-Socialisme heeft echter ook vele voorvechters gekend die het relaas met graagte voor antisemitische doeleinden misbruikten, terwijl de tekst niet aangeeft dat Hitler met joods kapitaal gefinancierd werd. Maar of het nu om antisemieten, antizionisten, antiamerikanisten, antiglobalisten of antikapitalisten ging; al die propagandisten zagen in het verslag van Sidney Warburg een kern van waarheid.