Er zat niets anders op. Met hangende schouders was hij de trap naar de zolder opgegaan. Halverwege had hij nog eens omgekeken naar Alex, die nog altijd de wacht hield voor de deur van hun kamer. Met lood in de schoenen was hij verder de trap opgeklommen. Angstig had hij de deur van de zolder opengedaan, hij hoopte nog altijd dat het een grap was… Maar daar stonden zijn bed, een tafel en een stoel. Op de tafel zag hij een bord met boterhammen en een glas water. Hij begreep er niets van. Opeens werd de deur achter hem met een knal dichtgetrokken. Geschrokken snelde hij ernaartoe en greep naar de klink, de sleutel knarste al in het slot. Te laat! 
In paniek bonsde hij met beide vuisten op de deur, hij stampte en krijste. Hij huilde als een klein kind, uren aan een stuk. Maar de deur bleef dicht. Uitgeput bleef hij ervoor liggen. Die eerste nacht had hij niet in zijn bed geslapen.
Vik wordt door zijn oudste broer Alex naar de zolder verbannen en opgesloten. Zijn moeder, die hem deels verantwoordelijk acht voor het vertrek van haar man en haar verdriet nooit heeft kunnen verwerken, laat dit en andere pesterijen gebeuren. Vik ondergaat alles en trekt zich terug in zijn eigen wereld. Tot hij op school bevriend raakt met Nicolas, een uitbundige jongen die net zoals hij zijn jaar overdoet. Door zijn vriendschap met Nicolas vindt Vik zijn eigenwaarde langzaam terug en komt hij in verweer tegen zijn situatie.
Recensie(s)

Vik is een puber die thuis wordt gepest en verwaarloosd. Te eten krijgt hij nauwelijks en regelmatig wordt hij opgesloten in zijn koude zolderkamer, waar alleen het licht van de maan hem enige troost kan bieden. Aan de hand van dialogen en de gedachtestromen van Vik wordt duidelijk waarom dit zo is. De vader heeft het gezin kort na de geboorte van Vik verlaten, waarvoor broer Alex de schuld helemaal bij Vik legt. De moeder van Vik en zus Ellen laten het allemaal maar gebeuren. Door middel van herkenbare gebeurtenissen op school en in de buurt maakt de schrijfster subtiel duidelijk hoe de ontevredenheid van Vik over zijn situatie toeneemt. In kranten van de meester, die hij uit de prullenbak op school vist, leest hij berichten van anderen. Daaruit concludeert Vik dat hij zijn lot niet lijdzaam hoeft te ondergaan. Wanneer hij de moed heeft om zich tegen Alex te verweren, komt er verandering in zijn situatie. De schrijfstijl is eenvoudig en verraadt hier en daar de afkomst van de in Belgie regelmatig gelauwerde schrijfster. Zonder moralistisch te worden geeft de schrijfster de lezer een duidelijke boodschap mee: ieder mens heeft zijn eigen waarde en mag daarvoor opkomen. Vanaf ca. 13 jaar.

C. la Roi