Zijn vader is manisch, zijn moeder miserabel. Desondanks blijft hij stug thuis wonen in het afstompende showbizzdorp Hilversum. Overdag verdoet hij zijn tijd met saaie baantjes, 's nachts jaagt hij op oudere vrouwen.
De enige persoon om wie hij echt geeft, is zijn broer Ernst. Een verstandelijk gehandicapte reus van twee meter tien. Wanneer die uit huis wordt geplaatst, ziet de antiheld zich eindelijk gedwongen om zijn lethargie te laten varen en in actie te komen. In een poging zijn broer te bevrijden uit een gevangenis van kunstmatige liefde en goede bedoelingen, neemt hij hem op sleeptouw en maakt hij hem de held in een krankzinnig avontuur. Meer en meer wordt duidelijk dat het niet Ernst is die gek is. Het is de wereld om hem heen.

Orang-oetans drijven niet is een even hilarische als liefdevolle vertelling over familie, gedempte ambitie en loyaliteit. In ongedwongen, blijmoedig proza beschrijft Ter Borg de vrolijk-tragische realiteit van opgroeien met een gehandicapte broer. Hij zet zichzelf daarmee definitief op de kaart als de literaire belofte van 2012.

Stephan ter Borg (1985) was redacteur van Propria Cures en publiceerde verder onder meer in Hollands Maandblad, het literaire tijdschrift dat hem onlangs beloonde met een schrijversbeurs voor zijn werk. In 2011 werd hij live op televisie verkozen tot de eerste winnaar van de Opium Verhalenwedstrijd. Met zijn korte verhaal 10b liet hij 1800 andere inzenders achter zich.