- In het dagboek dat ze bijhoudt sinds ze is opgenomen in de kliniek, beschrijft ze haar gevecht tegen de eetstoornis. Op sympathieke toon geeft Marieke je een beeld van wat de ziekte anorexia met haar doet. Leven in een roes van denken aan eten, calorieën tellen en verbranden. Veel sporten en zinloze bewegingen maken om een onsje méér kwijt te raken. Op meeslepende wijze vertelt ze over haar worsteling met onzekerheden en minderwaardigheidsgevoelens. Over haar eenzaamheid en het idee dat niemand haar aardig zal vinden als ze te dik is en dus niet perfect.

Deze autobiografie van een 15-jarig meisje met anorexia begint bij een ziekenhuisopname. Dagelijks beschrijft ze in korte stukken van een tot drie pagina's in haar dagboek het proces naar genezing waar ze ongeveer twee jaar mee bezig is. Omdat ze de eerste periode bijna iedere dag vermeldt, zit er aardig wat herhaling in en de inhoud blijft wel eens vaag (bijvoorbeeld over de stappen die ze vooruit gaat, welke stappen zijn dat?). De dagboekfragmenten worden afgewisseld met verhalen (cursief gedrukt) van gebeurtenissen over 'het meisje'. Ook vindt afwisseling plaats met e-mails aan ouders/vriendinnen (in ander lettertype) en schreef ze gedichten. Deze zijn meer concreet en vaak prachtig verwoord. Ze geven goed weer wat anorexia met je psyche en lichaam doet. Voor een vijftienjarige tonen deze extra fragmenten in het boek een grote verscheidenheid van de Nederlandse taal. Het boek zal herkenning geven voor wie te maken heeft (gehad) met deze ziekte. Vanaf ca. 15 jaar.