In De kleine blonde dood vertelt de ik-figuur over het kortstondige leven van zijn zoontje. Mickey, het kind van hem en Mieke, een vijftien jaar oudere lerares Engels, zal zijn zesde verjaardag niet halen. Daarnaast haalt de ik-figuur herinneringen op aan zijn eigen, door de oorlog geestelijk misvormde vader. De kleine blonde dood is een hartverscheurend verhaal over verlies, verdriet en machteloosheid. Een monument voor een kleine, gestorven jongen.

Na het verschijnen in 1985 van 'De kleine blonde dood' bleek Boudewijn Büchs roman onmiddellijk een groot succes. Sinds die tijd is het nooit uit druk geweest en is er de nodige aandacht aan besteed. Ook de verfilming van de roman in 1993 heeft bijgedragen aan het succes.

Recensie
De ik-figuur van dit boek, die Boudewijn Büch heet, doet verslag van de moeilijke relatie met zijn door de oorlog geestelijk misvormde vader. Daarnaast vertelt hij over het kortstondige leven van zijn eigen zoontje. Lezers van ander werk van Büch (1948-2002) zullen de thematiek herkennen en zullen ook enkele verschillen opmerken met de in vroeger werk gegeven informatie. Degene om wie alles in het boek draait, is de ik-figuur. Voorafgegaan door maar liefst elf motto's worden - nogal zwaar aangezet en melodramatisch - vooral zijn emoties breed uitgemeten. De vraag of er sprake is van bestudeerde dan wel van authentieke megalomanie is bij een romantisch schrijver als Büch natuurlijk niet te beantwoorden.

Redactie