Willem Walraven (1887-1943) kreeg na de oorlog grote bekendheid met een uitgave van zijn brieven. Hij schrijft daarin openhartig, maar ook met veel humor, over de problematische verhouding met zijn ouders, zijn jeugd in het benepen Dirksland en het koloniale bewind in Neder- lands-lndië.
Na een mislukt avontuur in Canada en de Verenigde Staten vertrok Walraven in 1915 als KNlL-militair naar Nederlands-Indië. Drie jaar later verliet hij de dienst en ging hij werken als boekhouder. Door zijn gemengde huwelijk en zijn ondubbelzinnige afwijzing van het koloniale bestel kwam hij voortdurend in botsing met de Europese gemeenschap in Indië, zeker nadat hij kritische artikelen ging schrijven voor De Indische Courant en in dienst trad van De Suikerbond.
In 1931 werd Walraven fulltime journalist. Hij publiceerde reisreportages, bespiegelingen en vooral boekbesprekingen.Vanaf 1939 kwam hij in contact met onder anderen E. du Perron, Jan Greshoff en Rob Nieuwenhuys. Walraven genoot van de erkenning van zijn talent, maar de oorlog maakte hem verbitterd. In 1943 overleed hij in een kamp aan algehele uitputting.
Dirksland tussen dc doerians schetst het tumultueuze leven van Willem Walraven tegen de achtergrond van de Nederlandse maatschappij en de koloniale samenleving in Nederlands-Indië.
Frans Okker (1951) publiceerde eerder over Willem Walraven in onder andere Indische Letteren, Het Oog in 7 Zeil en De Parelduiker.