'Het begint altijd met het licht. Ik word er wakker van. Dan zie ik de lange aan het voeteneind van mijn bed staan. En opeens zijn er overal kleintjes, die heel snel bewegen. Ik wil gillen en wegrennen, maar er gebeurt niets. Ik haat ze, ik haat ze. En ik haat jou ook, omdat je er niet bent als ik je nodig heb.'

Jason Andrews was twaalf toen zijn ouders ontdekten dat hij werd ontvoerd door buitenaardse wezens. Eindelijk viel alles op z'n plaats; de vreemde kneuzingen op zijn lichaam, de geheimtaal die hij brabbelde en de vreselijke nachten waarin ze zijn bed leeg vonden.

Ontvoerd! is het fascinerende en ware verhaal van de familie Andrews, een normaal gezin, gevangen in een spiraal van abnormale, verschrikkelijke gebeurtenissen. Jean Ritchie is een onafhankelijk onderzoeker die de bewijzen heeft onderzocht en geanalyseerd. Na aanvankelijke twijfel, kon zij tenslotte niet anders dan concluderen dat de ontvoeringen inderdaad hebben plaatsgevonden.
Recensie(s)
De jongste zoon van een arme Engelse boerenfamilie heeft telkens bizarre, mysterieuze ervaringen, totdat hijzelf een alarmerend verhaal naar buiten brengt op 12-jarige leeftijd na het zien van een TV- programma over UFO-ontvoeringen. Jason Andrews en zijn oudere broer Daniel zijn beiden al vroeg erg overgevoelig voor 'Poltergeist' -achtige fenomenen rond hun huis. Op school doet vooral Jason erg moeilijk, totdat hij zijn problemen aan een schoolpsyochologe vertelt. Via een buurvrouw (de schrijfster) komt de familie bij de gepensioneerde politieman Tony Dodd, directeur van de vereniging Quest, die abducties onderzoekt. Deze Dodd, ook ooit zelf ontvoerd, wordt verder beschreven als de 'redder' van talloze ontredderde ontvoerden, en door zichzelf beschouwd als "uitverkoren om berichten door te geven voor de wereldvrede." Er volgt dan verslag van andere zaken. De gebeurtenissen worden ondersteund door de Amerikaanse professor Mack, maar een objectieve diagnose blijft moeilijk. Worden we bezocht door wezens uit een andere dimensie of echt van een andere planeet? Het verslag kent een wat dramatische Paravisie-stijl, maar is zeker prikkelend. Blauwe sterrenhemel op witbeletterde omslag.