[1e druk]. Vormg. (& model op omslag): Ron van Roon. Auteursfoto: Jerry Bauer. Essaybundel van Arnon Grunberg, o.a. over Buster Keaton, Laurel & Hardy, Patrick Modiano, John Fante, Jerzy Kosinski en J.J. Voskuil. Bevat ook een zelfinterview. Met verantwoording. [Wuijts 2008, 26]. \nMet geluk is iets vreemds aan de hand. Er zijn voorbeelden bekend van mensen die hun leven lang op geluk hebben gewacht. En het kwam niet.\nEen Amerikaanse baseballspeler werd gevraagd hoe het kwam dat hij toch altijd zoveel geluk had. Hij antwoordde: 'Hoe harder ik het geluk sla, hoe meer geluk ik heb.'\nDe vraag is dus: moet je het geluk slaan, of juist niet? En als je het al moet slaan, waar moet je het raken?\nWaar je het geluk moet slaan, en hoe hard je het moet raken, daarover gaan deze essays. Maar ook over de vraag wat wij precies van literatuur verwachten, en of dat alleen esthetische of ethische verwachtingen zijn. Over dat de mooiste dingen vaak in hotelkamers beginnen en in de woestijn eindigen.0ver de liefde als ultiem tijdverdrijf. En over wat je zou kunnen doen om van het leven zelf een ultiem tijdverdrijf te maken. Maar dat is eigenlijk al hetzelfde als het slaan van geluk.\nArnon Grunberg (1971) debuteerde op 23-jarige leeftijd met Blauwe maandagen, dat een internationaal succes werd. Met zijn tweede roman, Figuranten, bevestigde hij zijn talent.\n'Zijn toon, zijn vaart, zijn stijl, zijn genie zullen nooit herhaald worden.' Piet Grijs in Vrij Nederland