- Toch wisten genoeg kooplieden en kapers, scheepslui en soldaten zich in de tropen in leven te houden. Zo vestigden ze een handelsrijk dat zich in 'de West' uitstrekte van West-Afrika tot in Zuid-Amerika.

Zoals de boekaniers en zeerovers uit die tijd op jacht waren naar goud en zilver, zo wilden sommige avonturiers alles weten over ziekte en behandeling. Onder hen waren chirurgijns en artsen, maar ook huursoldaten en handelaren. Ze vergaarden medische kennis onder de inheemse bevolking, van slaven, in oorlogsomstandigheden en tussen kannibalen.

Historicus Stephen Snelders beschrijft hoe de ontwikkeling van een geneeskunde in de tropen niet plaatsvond in studeerkamers of aan universiteiten, maar onlosmakelijk verbonden was met de mentaliteit van de avonturier.

De reizen naar de West in de 17e en 18e eeuw waren lucratief voor de West Indische Compagnie en levensgevaarlijk voor de scheepslui. Ziekten als rode loop (dysenterie), koortsen, wormziekten en scheurbuik eisten hun tol. In een handelsnederzetting als Elmina bij de kust van West Afrika stierven in tien jaar tijd wel 20% van de mensen ten gevolge van drankzucht en geslachtsziekten. Het waren niet zozeer de geleerde doctores medicinae, maar avontuurlijke chirurgijns en barbiers die op de schepen meevoeren. Zij maakten zich gaandeweg nieuwe therapieën eigen, waarbij ze de kunst afkeken van de Portugezen, de plaatselijke bevolking en de slaven. 'Niet de theoria, maar de practica behoudt de kranken het leven', zo vond men. Toch werd in de loop van de tijd steeds meer kennis wetenschappelijk vastgelegd. De auteur is historicus en publiceerde eerder over onderwerpen als LSD in Nederland en zeerovers in de gouden eeuw. Hij laveert tussen wetenschappelijk verantwoord en vlot leesbaar. De lezer moet soms wel een sterke maag hebben, dan biedt het boek ook veel boeiende informatie.