Nog niet zolang geleden was Amsterdam het Mekka voor druggebruikers. De Zeedijk zag zwart van de hosselende en scorende gebruikers. Achter het Centraal Station was de tippelzone voor straatprostituees en de nonnen van het Miriamhuis vingen vijftien jaar lang iedere avond en nacht circa zeventig verslaafde straatprostituees op. Eind jaren tachtig begon de aidsepidemie haar onbarmhartige opmars onder de circa 7.500 druggebruikers die Amsterdam toen telde. In 1990 werd Nederlands eerste drugspastor Ricus Dullaert aangesteld. Nog in datzelfde jaar opende hij de kerk voor druggebruikers in de Petrus en Paulus Crypte in de Barndesteeg midden op de Wallen. Achttien jaar lang werd daar iedere zondag een kerkdienst met en voor druggebruikers gehouden.

Vooral voor 1996, toen aidsremmende medicijnen op de markt kwamen, ging de ene na de andere druggebruiker aan aids dood. In dit boek leest u over de roerige periode van het drugspastoraat tussen 1990-2000. U maakt kennis met legendarische gebruikers als Maria, alias Koningin van de Zeedijk, Rooie Wil, Haagse Ria en Corny Meyer. Er wordt verslag gedaan van bedevaarten met hiv-positieve druggebruikers naar Lourdes, van doopvieringen in de Crypte en van uitvaarten op begraafplaats St. Barbara.

Dit boek schetst het ontstaan van een geloofsgemeenschap van outcasts op de Amsterdamse Wallen in een periode waarin de gemeente Amsterdam vaak geen ander antwoord had dan het 'opjaagbeleid'. De evangelietekst 'Hoeren en tollenaars gaan u voor naar het Koninkrijk van God' blijkt aan het eind van de 20ste eeuw nog net zo actueel als in de tijd van Jezus Christus te zijn.

Tien jaar drugs- en aidspastoraat in Amsterdam, 1990-2000 is een levendig verslag van de zelfkant van Amsterdam die nu al haast verleden tijd is. Er staan verhalen in die je laten huilen en lachen tegelijk. Het drugspastoraat bestaat anno 2010 nog steeds.
Recensie(s)
In dit boek is de eerste Nederlandse drugspastoor (geboren in 1956) aan het woord. In de eerste hoofdstukken vertelt hij over zijn katholieke jeugd in Zutphen, de ontdekking van zijn homoseksuele geaardheid, de studie theologie in Amsterdam en de werkzaamheden die hij hiernaast deed. Daarna volgde zijn aanstelling als pastoraal opbouwwerker in de Staatsliedenbuurt van de laatstgenoemde plaats. Vervolgens gaat Dullaert in de jaren 1990-2000 het diepe in: drugs- en aidspastor op de Amsterdamse wallen, waarbij hij de Petrus en Paulus Crypte, de kerk voor druggebruikers, opent. Een lang hoofdstuk wijdt hij aan de levensbeschrijvingen van prostituees, intensieve druggebruikers en aidslijders; velen van hen sterven op jonge leeftijd. Ook over andere activiteiten, zoals de bedevaartstochten naar Lourdes vertelt Dullaert op indringende wijze. Het boek met enkele zwart-witfoto's zal ongetwijfeld op de lezer grote indruk maken en hem doen afvragen wat nu eigenlijk de zin is van deze uitzichtloze levens. Deze gemakkelijk leesbare uitgave, uiteraard enigszins subjectief omdat de ik-vorm gehanteerd wordt, is bestemd voor allen die zich met pastoraal werk en dan vooral voor bijzondere groepen bezighouden.

Drs. J.H. van Capelleveen