"Wat is moderniteit?" vroeg Baudelaire. Hij kreeg antwoord van vier pijlers van de 20e-eeuwse kunst: Picasso verpulverde de vormen, Matisse sublimeerde de kleuren, Duchamp bedacht de 'readymade' om met het kunstwerk af te rekenen en Malevich zwaaide dreigend met zijn icoon 'Zwart vierkant op wit' als was het een crucifix. Ieder gaf op eigen wijze uiting aan Picasso's uitspraak uit 1923: "Met kunst drukken we uit wat de natuur niet is." Of zoals Malevich het naar aanleiding van zijn beroemde vierkant formuleerde: "Kameraden, sta op, ontvlucht de tirannie der dingen!"
Malevich voegde met zijn uitspraak een extra dimensie toe aan de bedoelingen van zijn drie kameraden. Zijn 'Zwart vierkant' was niet alleen een symbool van vrijheid, het was ook een icoon. de kijker moest het niet alleen bewonderen, hij moest het overstijgen om in het goddelijke op te gaan. Het is namelijk onmogelijk om Malevich te begrijpen zonder zijn intens mystieke kant te kennen, een aspect van zijn werk dat het Stalinistische regime hem nooit zou vergeven. Door de onvoorziene loop van de Sovjetrussische geschiedenis is Kazimir Malevich een mythische figuur van de hedendaagse kunst geworden. Serge Fauchereau stelt nadrukkelijk dat na Malevich' dood, in 1935, een kwart eeuw lang stilte over de kunstenaar is gevallen. En toch is in de loop van die periode zijn 'Zwart vierkant' een symbool geworden. (bron: 1e hoofdstuk)