J.C. Bloem (1887-1966) was een van de belangrijkste Nederlandse dichters van de twintigste eeuw en bovendien een kleurrijke figuur. Zijn poëzie is nog steeds bijzonder geliefd. Bloem schreef essays, recensies en gedichten, en vooral was hij aan het lezen, dag en nacht, of hij dronken was of nuchter, op zijn werk of thuis: hij was van alles op de hoogte. De lezer van zijn biografie krijgt daardoor zicht op allerlei verhoudingen, vragen en inzichten met betrekking tot de Nederlandse literatuur tussen 1900 en 1950. J.C. Bloem was bevriend met welhaast alle grote dichters en schrijvers van zijn tijd, zoals Geerten Gossaert, P.N. van Eyck, Jan Greshoff en Adriaan Roland Holst, H. Marsman, J. Slauerhoff, E. du Perron en Menno ter Braak. Bloems wereld bestond voor een groot deel uit literatuur. Niet opgewassen tegen de eisen van de maatschappij vluchtte hij in mateloos drankgebruik. De biografie van Bart Slijper beschrijft Bloems leven met evenveel aandacht voor literair-historische onderwerpen als voor de triviale zaken. Wat dacht Bloem over klassieke versvormen? Waarom ruiken dienstmeisjes zo lekker? Het retoriekdebat, de rol van Verwey als mentor, de discussie over `vorm of vent , Bloems minachting voor maatschappelijk succes, zijn keuze voor het fascistische gedachtegoed die zijn relatie met Du Perron en Ter Braak onder druk zette, de spectaculaire verkoop van Bloems poëzie kort na de oorlog: het komt allemaal aan de orde. Maar het gaat Bart Slijper eerst en vooral om de beantwoording van één vraag: wie was Bloem? Slijper schetst een overtuigend portret van de veelgelezen dichter in al zijn dwarsigheden.