Graham Greene was de zoon van een leraar aan Berkhamsted School, de public school van het stadje waar hij opgroeide. Hij had vijf broers en zusters, van wie zijn broers Hugh en Raymond eveneens bekende Britten werden. Zijn ouders waren achterneef en -nicht, en lid van een invloedrijke familie. Graham was intern als leerling aan de school van zijn vader, die er inmiddels directeur was geworden. Hij werd zwaar gepest en leed aan depressies. Na enkele zelfmoordpogingen werd hij door zijn ouders voor zes maanden naar Londen gestuurd voor psychoanalyse, wat in 1920 zeer ongewoon was. Daarna maakte hij zijn school af als extern wonende leerling.
Greene studeerde geschiedenis aan het Balliol College aan de Universiteit van Oxford. Hij leed van tijd tot tijd aan depressies en bemoeide zich niet met zijn spraakmakende tijdgenoten, zoals Evelyn Waugh. Zijn eerste werk, de dichtbundel Babbling April, verscheen in 1925. De recensies waren negatief. Nadat hij afgestudeerd was werkte hij eerst als privéleraar, maar hij begon al snel aan een carrière als journalist. Ook werkte hij als filmrecensent.[1]
In deze periode ontmoette hij Vivien Dayrell-Browning (1904-2003), die tot het katholicisme was bekeerd, en om met haar te kunnen trouwen werd ook Greene zelf katholiek. Het huwelijk van Graham en Vivien vond plaats in 1927. Zij kregen twee kinderen, Lucy (1933) en Francis (1936). In 1948 gingen ze uit elkaar, maar tot een officiële scheiding kwam het nooit.
Zijn boeken zijn geschreven in een modern-realistische stijl, en bevatten vaak figuren die twijfelen aan zichzelf en die in een donkere wereld leven. De twijfel gaat vaak ook over religieuze zaken.
Greenes boeken werden in eerste instantie onderverdeeld in twee genres. De thrillers en mysteries die als "vermaak" werden getypeerd, maar die vaak een zeer filosofische kant in zich hadden, en de hoog literaire boeken zoals The Power and the Glory waarop zijn reputatie was gebaseerd. Naarmate zijn carrière vorderde, bleek dat zijn vermaak vrijwel net zoveel waarde had als de literaire schrijfsels. De twee factoren werden in zijn latere boeken met veel succes met elkaar verweven. Voorbeelden zijn The Human Factor, The Comedians, Our Man in Havana en The Quiet American.