Twee mannen, twee Limburgers uit Maastricht, twee wetenschappers in Rotterdam, de een óók dichter in de politiek, de ander óók politicus in de poëzie. Manuel Kneepkens doet in Het Boek Foutu geestig, indringend en meeslepend onderzoek naar de dichter Servaas Knoops en de politicus Boudewijn 'Bo' Foutu, twee 'spiegelbeeldigen' in het jongste fin de siècle. Op het moment dat beiden werkzaam zijn aan de Erasmusuniversiteit Rotterdam, boven elkaar 'woonachtig' in de betonnen toren van Woudestein, biedt de socioloog Foutu de jurist Knoops, gehuisvest in de kamer precies boven hem, de functie van staatssecretaris van Cultuur aan in zijn toekomstig kabinet... \n\nPoëetpolitici onder elkaar, aan het eind van een oude en het begin van een nieuwe eeuw, tegen de achtergrond van Nietzsche en D'Annunzio, de Jaren Zestig en de Jaren Negentig, paars en de immigratie. Kortom, de Kroniek van een poëtisering. \n\n\nIk besefte plots wat Foutu en ik ten diepste gemeen hadden. \nMéér dan de poëzie, méér dan onze passie voor de politiek, meer dan onze kennis van de Bommelsaga... het besef dat wij tot de Geschiedenis wensten te behoren. Dat wij niet vergeten wensten te worden... Die Vergesslichkeit is das Ende von allem... \nDaarom wilden wij staatsman of kunstenaar zijn, liefst allebei. Onsterfelijkheid! Onze namen voor eeuwig onder de mensen... Het was hybris die ons verbonden had. Overmoed. De krankzinnige wil om groter te willen zijn dan men is... \n\n'Waar denk je aan?' vroeg Merel.\n'Aan niets. Dat je niets bent als mens...'