Hij was het enige kind van Jacob Cuyp, een in Dordrecht geboren landschapsschilder, en kreeg van hem uitgebreide schilderlessen. In 1658 trouwde Cuyp met de voorname Cornelia Boschman, de weduwe van Johan van den Corput en achtergebleven met drie kinderen. Op dat moment had hij al een imposante carrière als schilder achter de rug. Het jaar daarop werd een dochter geboren. Na 1660 bekleedde hij allerlei functies in de hervormde kerk. Omdat zijn financiële positie nu zeker was schilderde hij aanmerkelijk minder. Cuyp stierf in 1691, vier jaar na zijn vrouw, en werd in de Augustijnenkerk begraven.

Aelbert Cuyp: Gezicht op Dordrecht (ca. 1660)
Cuyp ontwikkelde na 1650 zijn eigen, rijke stijl. Hij staat bekend om de vele afgebeelde kleurrijke figuren en dieren en om zijn vaak volle kleurenpalet. Zijn marines baden in een zonnig, mediterraan licht, hoewel hij nooit in Italië is geweest. Wel reisde hij naar Arnhem, Rhenen en Kleef. Zijn stemmige riviergezichten echter, waaronder het vrij bekende Gezicht op Dordrecht, vertonen een virtuoos gebruik van matte kleuren, die met Hollandse landschappen geassocieerd worden. Zijn laatst bekende werken dateren van 1665.
Schilderstijl[bewerken]
Cuyp werd beïnvloed door Salomon van Ruysdael, Jan van Goyen, Jan Both en Claude Lorrain. Hij voelde zich aangetrokken tot de ridderlijke en dynastieke cultuur. De ruiterkunst is buitengewoon belangrijk: bereden figuren zijn bij Cuyp vaak gekleed in de quasi-oosterse of 'Poolse' stijl die favoriet was bij de bovenlaag van de bevolking, en nemen houdingen aan die onderwezen werden op paardrijacademies in Frankrijk. De meeste schilderijen zijn niet gedateerd.