Muller volgde zijn opleiding aan de Rietveld Academie in Amsterdam. Van 1971 tot 1990 gaf hij les aan de Academie voor Beeldende Kunst Minerva in Groningen. Tijdens deze periode wist hij een belangrijke plaats onder de Groningse figuratieve kunstenaars in te nemen en uiteindelijk binnen het Noordelijk realisme.
Binnen het werk van Wout Muller staat erotiek centraal. Middels deze licht erotische afbeeldingen wordt een kijkje gegund in het paradijs. Zijn werken zijn altijd statisch en er heerst een sfeer van serene afwachting. Vaak samen met Matthijs Röling heeft hij grote wand- en plafondschilderingen aangebracht in de aula van het Academiegebouw van de Rijksuniversiteit Groningen en in de foyer van cultuurcentrum De Oosterpoort (Groningen) en een erotisch kabinet in het Nijsinghhuis te Eelde.
In 1994 verhuisde hij met zijn vrouw, kunstschilderes Clary Mastenbroek, naar een voormalige wolspinnerij in Waterford (Ierland), Fairbrook House aan de rivier de Dawn. In 1998 en 1999 nam hij deel aan de onafhankelijke realisten tentoonstellingen in Museum Møhlmann (destijds te Venhuizen). Ook exposeerde hij in Museum de Buitenplaats te Eelde, de Markiezenhof te Bergen op Zoom en in toonaangevende galeries zoals Galerie Utrecht (Utrecht), Galerie Mokum (Amsterdam) en Galerie Wiek XX (destijds in Groningen).
In 2000 overleed hij in de tuin van zijn huis aan een hartstilstand[1]. Postuum organiseerde Galerie Utrecht in 2002 een retrospectief van zijn werk in Museum Jan van der Togt te Amstelveen en in 2008 liet ook het Drents Museum (Assen) een overzicht van zijn werk zien.
De in Fairbrook House reeds aanwezige galerie werd in 2003 uitgebouwd tot een museum voor moderne figuratieve kunst, met diverse tuinen. In 2005 is het boek 'Fairbrook, een Nederlandse lusthof en kunsttempel in Ierland' verschenen waarin Clary Mastenbroek terugblikt op de dood van haar man Wout Muller, haar verblijf in Ierland en de renovatie en geschiedenis van Fairbrook.