?Het belang van ?Pompeii? ligt niet eens zozeer in de onopgesmukte wijze waarop het dagelijks leven wordt geschilderd (met veel aandacht voor de stank, de stront en de pis), maar vooral in de wijze waarop naar de oudheden wordt gekeken. Mede omdat Pompeii zo?n enorme rol heeft gespeeld in de herontdekking van de klassieken, zijn er zeer veel volledig ongefundeerde theorieën uit vooral archeologische hoek over de stad de wereld in geslingerd. Beard neemt ze bijna stuk voor stuk op de korrel, weegt ze, en verplettert ze onder een spervuur van argumenten en gezond verstand. Hoe opgewekt de toon van ?Pompeii? ook lijkt, de boodschap is pessimistisch waar het de mogelijkheid van kennis over de stad betreft. Bijna stap voor stap leidt Beard de lezer door de opgravingen, en onderweg rekent ze achteloos af met de bestaande visies op zaken als huisdecoratie, het aantal bordelen (volgens haar slechts één echt), godsdienst (volgens haar is het pertinent onjuist om het Forum te beschouwen als pronkstuk van de keizercultus) enzovoort. Hoewel Beard soms wel erg vergenoegd opgaat in haar rol van ?wickedly-subversive? geleerde, stelt zij de juiste vragen, uit de juiste twijfels en heeft de juiste aarzelingen. Daardoor waait er eindelijk een frisse wind door de vaak zo verstikkende straten tussen de Villa der Mysteriën en de Via dei Sepulcri.? (BASTIAAN BOMMELJÉ in Historisch Nieuwsblad, 2009, artikel 26094).