- die eersten. Zijn gedichten zijn helder en muzikaal, bevatten concrete beelden en roepen herkenbare situaties op, vaakk met onverwachte en geestige wendingen. Toch zou je Schiferli moeilijk een realist kunnen noemen: daarvoor overschrijdt zijn poëzie te vaak de drempel tussen het reële en het surreële, waken en slapen, binnen- en buitenwereld. De vorm van zijn poëzie is strak maar gevarieerd. Het onderwerp is vaak de liefde, in alle toonaarden: van passie tot impassie. Aan een open raam is de verrassende bundel van een dichter op de drempel.
Recensie(s)
In het titelgedicht staat: 'Slechts af en toe bereikt mij een geluid / dat zich zingend in mijn oor ontsluit - // de regen, het waaien, het klikken van / hakken op de trappen die naar boven leiden' -en de lezer is geneigd er in gedachten aan toe te voegen: en de gedichten van Victor Schiferli. De bundel bestaat uit vijf afdelingen, in totaal 39 verzen. Dit is zijn debuut, we kenden Schiferli (1967) tot dusver voornamelijk uit literaire tijdschriften als 'Bunker Hill'. Wat wellicht meer raakt dan de inhoud ('het onderwerp is vaak de liefde', meldt de flaptekst niet ten onrechte), is het ritme en de melodie van Schiferli's gedichten. Op de loer ligt een zekere gemakzucht en een hang naar fraaie formuleringen. Maar een gedicht als 'Zonlicht in een lege kamer' ('Niemand zag hoe de woning achterbleef / na vergrendeling, hoe de zon scheen / op planten en tapijt, stof danste / in bundels, post viel op de deurmat') doet plaatsnemen voor het open raam in de hoop op meer. Mooie gedichten, geslaagd debuut.ge