De school ademt de sfeer van de maatschappij om haar heen. Als schoolbegeleider voor levensbeschouwing heb ik in de afgelopen jaren weliswaar veelvuldig gebruik kunnen maken van de nieuwe efficiëntie van de basisschool. Waarom zou je dat niet doen? Maar er is meer in het onderwijs aan de orde. De school is niet enkel een leertechnisch instituut, maar ook een vormingsinstituut. Zij heeft niet alleen als taak de intellectuele ontwikkeling van het kind te bevorderen. De school heeft vooral ook de ontwikkeling van héél de mens in het oog te houden. In de huidige maatschappij loop je risico's. Snelheid en efficiëntie bepalen het ritme van de tijd. Ook de school ontkomt daar niet aan. Daardoor loopt iedereen de kans te gaan versnellen. Het ritme van de samenleving is die van een sneltrein. We lopen het risico aan onszelf en aan de bijzondere betekenis van dingen en gebeurtenissen voorbij te hollen. We lopen het risico veel te doen, maar weinig te verdiepen. Het is om die reden, dat ik de scholen met regelmaat van (te klok heb opgeroepen om het bezinnende element in de school niet uit het oog te verliezen. Een school die zich niet bewust is van haar eigen ademritme, loopt het risico langs belangrijke levenservaringen van kinderen heen te leven. Daarom dient een school steeds naar rustpunten te zoeken. Rust-momenten en stil-staan-bij hebben namelijk pedagogische waarde. Ze zorgen er voor, dat kinderen dichter bij hun eigen ervaringen kunnen komen, dat ze er over communiceren, dat hun ervaringen dus verdiept worden. In afgelopen jaren heb ik met diverse scholen gezocht naar openingen voor meer 'vierende' momenten in het school leven. Vieringen als mogelijkheden voor verdieping. Vieringen als een integraal deel van heel het schoolleven.