Herberg der armen is een roman over de rol van de verbeelding te beleven als werkelijkheid; een vlucht die het leven dragelijker en vaak boeiender maakt. Een jonge Marokkaanse schrijver, een groot bewonderaar van james Joyces Ulysses wint een reis naar Napels. Daar treft hij in een volkomen vervallen en vervuild souterrein van een vroegere armenherberg een oude dikke vrouw aan Anna Maria. Ze is de enig overgebleven bewoonster en ze verteld hem fascinerende ontroerende levensverhalen van haarzelf en van de vroegere bewoners, die allemaal door het leven getekend zijn. De schrijver voegt daar zijn eigen verhaal aan toe.
Recensie(s)
In deze roman doorbreekt een Marokkaanse wetenschapper zijn vreugdeloze bestaan en huwelijk met een lang verblijf in Napels. Daar komt hij het echte leven tegen in de vorm van een vervuilde, maar fascinerende oude vrouw die huist in het souterrain van een gebouwencomplex. De hoofdpersoon tekent de levensgeschiedenis op van de drop-outs die daar wonen. In de stijl van de eerdere romans van de Marokkaanse schrijver (1944) lopen verbeelding, werkelijkheid en magie in elkaar over. De levensverhalen zijn romantisch van aard, in de geest van 'De eerste liefde is altijd de laatste' (1997). De setting is bizar en humoristisch beschreven. De eerdere romans van de auteur blijven echter onovertroffen. In 1987 won de schrijver de Prix Concourt. Hij woont sinds 1971 in Frankrijk.
, Drs. L.K. de Voogd)