Waarom reist een Groningse bioloog grauwe kiekendieven achterna in Afrika? Wat is de keurige bibliofiel van plan wanneer hij in een Leidse bibliotheek een kostbaar werk komt inzien? Blijkt de man die op internet zijn papegaai te koop aanbiedt inderdaad de stiefbroer van de koper te zijn? En hoe kun je in Amsterdam vandaag de dag nog overlijden aan zwartwaterkoorts? De personages in deze zeven verrassende verhalen hebben allemaal een geheim. Als ze zelf niet liegen, bedriegen of iets verzwijgen, wórden ze bedrogen of regelrecht opgelicht. De verhalen zijn onderling verbonden, verschillende personages duiken in meer dan één verhaal op.
Melancholie is de grondtoon van Rascha Pepers werk. Behalve door list en bedrog worden de hoofdpersonen in deze bundel dan ook door melancholieke vertwijfeling of berusting verbonden, ook al vertoont hun lot nog zulke absurdistische trekjes.
Recensie(s)
De personages in de nieuwe verhalenbundel van Rascha Peper (1949) gaan op in een passie. Of dat nu voor vogels is, voor bibliofiele boeken, voor een partner, een schilderij of voor het verleden. Die passie geeft richting aan hun handelen, maar het breekt de personages op. De bibliofiel verspeelt dat bijzondere boek. De minnares wordt uitgesloten van de begrafenis van haar geliefde. De man, op reis in Senegal, de kiekendieven achterna, kan zijn vrouw niet bereiken. Een vrouw wordt opgelicht door haar vriend. Er is veel eenzaamheid in deze verhalen; hun bestemming bereiken de personen nooit. Zij misleiden en worden misleid; zij worden slachtoffer van hun geheimen. Het is een sombere wereld die Peper oproept, maar door de montere melancholie en door de bijzondere stilistische trefzekerheid roepen de verhalen allesbehalve een gevoel van vergeefsheid op. Af en toe raken de verhalen elkaar doordat personages over en weer door de verhalen heen lopen. Het zijn verhalen die getuigen van groot inlevingsvermogen, zij zijn volstrekt helder en boeien.