2e hands, rug ietsje beschadigd. Ferdinand Johan Wilhelm Christiaan Karel Emil Bordewijk (Amsterdam, 10 oktober 1884 – Den Haag, 28 april 1965), auteursnaam F. Bordewijk, was een Nederlandse schrijver van romans, novellen, toneel, prozagedichten, parodieën, grafredes en kritieken. Zijn beroep was advocaat. Hij is vooral bekend van het trio korte werken Blokken (1931), Knorrende beesten (1933) en Bint (1934), en van de roman Karakter (1938). Karakter werd in 1997 door Mike van Diem verfilmd werd. Hij ontving in 1953 de P.C. Hooft-prijs. De Vijverbergprijs van de Jan Campertstichting werd in 1979 omgedoopt tot Bordewijkprijs. Bordewijk geldt met Simon Vestdijk als de belangrijkste Nederlandse prozaïst van zijn generatie.

Ferdinand Johan Wilhelm Christiaan Karel Emiel Bordewijk liet in 1919 deze zes voornamen bij beschikking van de arrondissementsrechtbank in Den Haag wijzigen in Ferdinand. Zijn vader werkte bij het departement van Waterstaat. In 1894 verhuisde het gezin naar Den Haag, het begin van een reeks van verhuizingen binnen deze stad die mogelijk aan de basis heeft gestaan van de opvallende aandacht voor architectuur die het werk van Bordewijk laat zien. Bordewijk studeerde rechten in Leiden en promoveerde op dertig stellingen tot doctor in de rechtswetenschap. In 1913 werd hij als advocaat beëdigd (en kwam als junior op een groot advocatenkantoor in Rotterdam ,vgl. Karakter).

Bordewijk schreef tal van fantastische vertellingen. Kenmerkend in Bordewijks verhalen. Zijn de overheersende motieven waanzin, mismaaktheid, misdadigheid en ontucht, waarvan vooral de misdadigheid in zijn latere werk vaak zal terugkeren. Er is sprake van schizofrene achtervolgingswaanzin, van op moord uitlopende godsdienstwaanzin, van overspel en van een massamoordenaar. Bij alle ontwikkeling die hij zou doormaken, toonde Bordewijk zich in één opzicht al trefzeker: zijn verbeelding leverde van meet af proza op. In combinatie met de vasthoudendheid aan zijn genre bleef Bordewijk zijn leven lang opmerkelijk koersvast was.

De familie Bordewijk zat tijdens de Tweede Wereldoorlog in het kunstenaarsverzet. In de hongerwinter verdeelde Bordewijks echtgenote 350 kilo bloembollen over acht adressen. Op 3 maart 1945 werd het huis van het gezin Bordewijk verwoest door het ‘vergissings’bombardement van de geallieerden op het Bezuidenhout. De Haagse bevolking werd hierbij zwaar getroffen. Er kwamen 550 mensen om, onder wie de bekende dichter-zanger Koos Speenhoff. Duizenden mensen werden dakloos. Bordewijk zelf bleef ongedeerd; zijn omvangrijke bibliotheek ging verloren.
In de jaren zestig had Bordewijk had zitting in de straatnamencommissie. In samenspel met hem kwamen de Haagse wijken aan straatnamen die eindigen op 'zicht', 'rade', 'stede' en 'dreef'. Advocaat en letterkundige Bordewijk stierf op 80-jarige leeftijd op 3 mei 1965 aan een longontsteking en werd op eigen verzoek in alle stilte begraven op Oud Eik en Duinen in Den Haag.

Invloed en actualiteit
Bordewijks geheel eigen thematiek en stijl zorgden niet voor grote navolging maar zijn werk wordt nog wel steeds druk gelezen. Zo verschenen er in de periode 2000-2015 meer dan dertig herdrukken, en vertalingen in het Italiaans, Engels, Duits, Turks en Slowaaks. In 2014 werd het Bordewijkgenootschap opgericht, dat activiteiten rond de vijftigste sterfdag van Bordewijk in 2015 organiseerde.