Voor de novelle Hooge troeven (1896) keerde Couperus terug naar Liparië, het keizerrijk dat hij voor zijn romans Majesteit en Wereldvrede had bedacht. Kennelijk werd zijn fantasie nog steeds geprikkeld door de wereld van gekroonde hoofden, jonge prinsen en gefrustreerde koninginnen. De alledaagse werkelijkheid lijkt Couperus in deze periode geen inspiratie te geven, hij schrijft niet over mensen met reële problemen.

Hooge troeven is gesitueerd op het imaginaire eiland Paxos, in de villa van koningin Alexandra. Zij is verbannen uit het koninkrijk Thracië ‘om mislukte intrigues: omkoop bij verkiezingen, geknoei met ministers.’ De koningin, een kille schoonheid, zet alles op alles om haar macht terug te krijgen. Als troeven zet zij hiervoor in haar zoon Wladimir, de nieuwe koning van Thracië en de hofdame Elena. Wladimir is negentien, ‘een groote, sterke jongen (..) geheel en al een man, bizonder forsch en breed in zijn spannende uniform, met het nieuwe frissche koningsbloed van zijn parvenu-geslacht dol blij bruisend door zijn aderen’. Wladimir staat onder toezicht van keizer Othomar van Liparië, die ook al een verloofde voor hem heeft gevonden, een prinses uit een naburig rijk. Elena, de hofdame, heeft ‘iets onzekers en vaags, in haar [was] iets hulpeloos’, als van een groot kind’. De koningin doet haar best Elena in de armen van de jonge koning te drijven in de hoop dat hij met haar trouwt. Haar bedoeling is dat hij hiermee de toorn van keizer Othomar over zich zal oproepen, zodat zij gevraagd zal worden de regering van Thracië weer over te nemen. Elena, nogal een domme gans, heeft niets in de gaten maar de jonge koning doorziet op tijd de plannen van zijn moeder.