Er is in de afgelopen decennia een overweldigende hoeveelheid theoretische kennis geproduceerd in de sociale psychologie over verschijnselen zoals sociale waarneming, attitudeverandering en voorlichting, stereotypen en discriminatie, rechtvaardigheid, agressie en altru e, interpersoonlijke attractie en intieme relaties, en besluitvorming en samenwerking in groepen. Daarnaast is er veel toegepast sociaal-psychologisch onderzoek gepubliceerd op uiteenlopende terreinen, zoals arbeid en organisatie, milieu, lichamelijke en psychische gezondheid, recht en criminaliteit, economisch gedrag, en etnische minderheden. Daarmee beschikken sociaal-psychologen over een omvangrijk arsenal van theoretisch gefundeerde kennis over het menselijke sociale gedrag, die relevant is voor de aanpak van allerlei praktijkproblemen.
Maar misschien wel juist als gevolg van de overweldigende hoeveelheid beschikbare kennis, is het voor sociaal-psychologen die geconfronteerd worden met praktijkproblemen vaak niet duidelijk bij welke theorie ze het beste te rade kunnen gaan. Ook is het vaak moeilijk te achterhalen waar men onderzoeksgegevens kan vinden die een licht werepen op de oorzaken van het probleem. Maar bovendien: weten hoe het probleem ontstaat en in stand blijft, betekent nog niet dat men ook weet hoe men het beste iets aan het probleem kan doen. Praktische problemen worden dan ook vaak op een ondoelmatige manier aangepakt die niet nodig zou zijn geweest als men de relevante kennis wel had weten toe te passen.
Het doel van dit boek is een stapsgewijze methode aan te reiken voor het praktisch leren hanteren van theoretisch gefundeerde kennis ten behoeve van het oplossen van problemen. Daarbij wordt het hele traject doorlopen van het formuleren van een probleemstelling via het opstellen van een theoretisch en empirisch verankerd model tot het opstellen van een theoretisch en empirisch verankerd model tot het vormgeven van een interventieprogramma. De methode wordt uitgelegd aan de hand van vele concrete voorbeelden van uiteenlopende aard, zoals het organiseren van een inzamelings-actie voor AIDS-slachtoffers, het bestrijden van verlegenheid, en het bevorderen van integrerende verpleegkunde.