Neoklis' stijl van schilderen is vanaf het begin (1987) klassiek, in de zin van volledige trouw aan de Kretenzische School. Zijn penseelstreek vertoont uiterste beheersing. Hij is een schoolvoorbeeld van hoe de Kretenzische iconen (1450-1650) zouden dienen te worden hergeschilderd.

Neoklis staat aan het begin van de herontdekking door de Griekse iconenschilders van de Kretenzische school. Hier is aan voorafgegaan dat er rond 1950 een docent aan de academie van Athene was, Fotis Kondoglou, die voor research naar Athos ging, en daar in depots allemaal hele mooie iconen tegenkwam, en dacht: dat is pas schilderen! Toen kwam hij erachter, dat dat de Kretenzische school was, die niet meer mooi gevonden werd. Dus hij is in die stijl gaan schilderen op de academie, hij heeft het standaard-schildersboek geschreven, Ekfrasis (1960), en de nieuwe stijl op zijn manier echter, naief!, weer ingevoerd. In 1970 heb je al spaarzaam schilders die beïnvloed zijn door Kondoglou, o.a. het team studenten waarmee hij kerken ging beschilderen. En Neoklis begon in 1987 iconen te schilderen in die stijl, toen was hij een van de eersten (misschien 5 in heel Athene) die serieus in de buurt van de grote Kretenzers kwamen. In 1990 kwam ik Neoklis tegen en toen heeft hij het mij geleerd. Toen was het nog niet duidelijk dat dit toen de stijl zou worden. Neoklis kon alleen vertellen, dit is het beste wat je kan doen, dat moet je echt doen. En 10 jaar later zei ie: Nou iedereen schildert Kretenzisch. Dus het is een enorme opleving geweest, een reveil. En wij zijn zelf van die omslag getuige geweest. Wij hebben het voor onze ogen zien veranderen. En het leuke is, wij zitten helemaal in die nieuwe stijl met zijn allen: 200 Nederlanders uit onze school en 150.000 Grieken!

Neoklis staat aan het begin van de herontdekking door de Griekse iconenschilders van de Kretenzische school. Hier is aan voorafgegaan dat er rond 1950 een docent aan de academie van Athene was, Fotis Kondoglou, die voor research naar Athos ging, en daar in depots allemaal hele mooie iconen tegenkwam, en dacht: dat is pas schilderen! Toen kwam hij erachter, dat dat de Kretenzische school was, die niet meer mooi gevonden werd. Dus hij is in die stijl gaan schilderen op de academie, hij heeft het standaard-schildersboek geschreven, Ekfrasis (1960), en de nieuwe stijl op zijn manier echter, naief!, weer ingevoerd. In 1970 heb je al spaarzaam schilders die beïnvloed zijn door Kondoglou, o.a. het team studenten waarmee hij kerken ging beschilderen. En Neoklis begon in 1987 iconen te schilderen in die stijl, toen was hij een van de eersten (misschien 5 in heel Athene) die serieus in de buurt van de grote Kretenzers kwamen. In 1990 kwam ik Neoklis tegen en toen heeft hij het mij geleerd. Toen was het nog niet duidelijk dat dit toen de stijl zou worden. Neoklis kon alleen vertellen, dit is het beste wat je kan doen, dat moet je echt doen. En 10 jaar later zei ie: Nou iedereen schildert Kretenzisch. Dus het is een enorme opleving geweest, een reveil. En wij zijn zelf van die omslag getuige geweest. Wij hebben het voor onze ogen zien veranderen. En het leuke is, wij zitten helemaal in die nieuwe stijl met zijn allen: 200 Nederlanders uit onze school en 150.000 Grieken!