De Spaanse kunstenaar Julio Gonzalez (1876?1942) is samen met Constantin Brancusi (1876?1957) en Pablo Picasso (1881?1973) een van de belangrijkste beeldhouwers van de twintigste eeuw. In heldere essays en aan de hand van meer dan honderd kunstwerken, foto?s, brieven en documenten wordt zijn persoonlijke evolutie geschetst: van ambachtelijke metaalbewerker in de werkplaats van zijn vader in Barcelona tot avant-gardistische beeldhouwer in Parijs. In deze rijkelijk geillustreerde overzichtspublicatie gaat ruime aandacht naar de bijzondere samenwerking en vriendschap tussen Gonzalez en Picasso. Die verbondenheid speelde een doorslaggevende rol in de ontwikkeling van Gonzalez? unieke en vernieuwende stijl en opende voor Picasso de deuren naar andere manieren van expressie in sculptuur. Daarnaast worden zijn vriendschappen met de kunstenaars Constantin Brancusi, Pablo Gargallo en Hans Hartung belicht. Ook wordt geschetst op welke manier de politieke situatie van Europa in de tweede helft van de jaren dertig Gonzalez beinvloedde. In de laatste jaren van zijn leven maakte hij zijn werk tegen de achtergrond van de Spaanse Burgeroorlog. Terwijl zijn ?boerenvrouw? in het begin stoer en onverschrokken werd afgebeeld, schreeuwt zij het aan het eind van de jaren dertig uit en heft ze haar handen ten hemel: Gonzalez ziet hoe zijn geboortegrond is overwonnen. Met essays door anderen Carmen Fernandez Aparicio (Reina Sofia, Madrid), Picasso-kenner Marilyn McCully, kunstfilosoof Valeriano Bozal en Laura Stamps (Gemeentemuseum Den Haag). Dit boek verschijnt bij de gelijknamige tentoonstelling in Gemeentemuseum Den Haag van 25 november 2017 tot 2 april 2018.