Simone, een meisje van 16 jaar, houdt al jaren een dagboek bij. In haar dagboekbrieven richt ze zich tot haar overleden broer Frank. Ze krijgt anorexia nervosa. Haar gevoelens, emoties en hoe haar direkte omgeving op haar en anorexia reageert schrijft ze ongedwongen op. Haar dagboek beschrijft de ellende, waarin een gezin met iemand met anorexia nervosa terecht komt. Het boek geeft een schok van herkenning voor wie zelf anorexiaervaringen heeft (of had) en voor degenen die hier direkt of indirekt mee te maken hebben. Het boek geeft troost en hoop, want het heeft in tegenstelling tot vergelijkbare literatuur, een happy end, want de begeleiding van Simone's huisarts blijkt succesvol. Een direkte stijl die voor zichzelf spreekt; (puur en geschreven vanuit eigen ervaringen). Lezing van dit indrukwekkende document kan van nut zijn voor lotgenoten, hun ouders, hulpverleners, huisartsen en een ieder die zich betrokken voelt bij de anorexia-problematiek. "Wie een dagboek als dit kan schrijven heeft ontegenzeggelijk talent. En hoeft zichzelf niet te haten. Simone weet dat nu, ze ervaart dat ook, iedere dag. Gelukkig maar. Dat is heel anders dan in de tijd dat ze dacht alleen maar te kunnen leven door af te vallen. Tot wat zo'n obsessie leidt, beschrijft ze in alle duidelijkheid. Dit dagboek is een betrouwbare weergave van wat patiënten meemaken die aan anorexia nervosa lijden en kan het voor hen en de mensen in hun omgeving een steun zijn Dr. G. Ruiten, huisarts "Ik hield pas op met lezen toen ik het uit had! Het gaat over een normaal meisje uit een normaal gezin, die langzaam maar zeker overweldigd wordt door het anorexia nervosa-monster. Een boek waar ouders met een dochter met anorexia c.q. bulimia profijt van zouden kunnen hebben". Stichting Anorexia Nervosa.