In de systematiek van het hedendaags Nederlands strafprocesrecht is de problematiek van het getuigenverhoor maar lastig te plaatsen. De invloed van het EVRM en de problematiek van de anonieme getuige doen zich daarbij in toenemende mate voelen. Bij de auteurs bestaat de indruk dat het voor studenten, maar ook strafrechtpractici moeilijk is voortdurend een adequaat overzicht te hebben van de verschillende procedures die bij het getuigenverhoor een rol spelen, welke criteria daarbij van toepassing zijn, hoe de hedendaagse stand van zaken precies is, en welke toekomstige ontwikkelingen te verwachten zijn, mede in het licht van de historische achtergrond van de juridische normering rond het horen van getuigen. Het onderhavige cahier beoogt ter zake een systematisch overzicht te geven door de plaats van het getuigenverhoor in de processuele regelgeving uit te vergroten. Daarbij richt dit cahier zich op de procedures en criteria die bij het al dan niet horen van getuigen ter terechtzitting een rol spelen.

Mr. D.M.H.R. Garé is als universitair docent verbonden aan de capaciteitsgroep strafrecht & criminologie van de Universiteit Maastricht en als rechter-plaatsvervanger aan de rechtbank te Roermond. Prof.mr. P.A.M. Mevis is als hoogleraar straf- en strafprocesrecht verbonden aan de Erasmusuniversiteit te Rotterdam en als raadsheer-plaatsvervanger aan het gerechtshof te Amsterdam. Dit cahier werd geschreven in het kader van de onderzoeksschool Rechten van de mens, waar beide auteurs als onderzoekers deel van uit maken.