In Negen levens neemt een boeddhistische monnik de wapens op om zich te verzetten tegen de Chinese invasie van Tibet. Hij zal moeten boeten voor het geweld – de rest van zijn leven besteedt hij aan het met de hand beschilderen van gebedsvlaggetjes in India. Een jaïnistische non stelt haar staat van onverschilligheid op de proef door toe te kijken hoe haar beste vriend zich ritueel uithongert. Een vrouw verlaat haar middenklassenfamilie in Calcutta en zegt haar baan in een textielfabriek op, in de hoop onverwachte liefde en voldoening te vinden. Een gevangenisbewaarder uit Kerala wordt twee maanden per jaar – als hij tempeldanser is – aanbeden als een god. Daarna, elk jaar aan het eind van februari, keert hij terug naar de gevangenis. Een ongeletterde geitenhoeder uit Rajasthan houdt in zijn eentje een oude heilige legende levend, die hij als enige nog in zijn hart gesloten heeft. Een devadasi – of tempelprostituee – verzet zich in eerste instantie tegen haar inwijding in de prostitutie, terwijl zij later haar beide dochters dezelfde 'handel' in zal sturen, die zij nu als een heilige roeping beschouwt.

Negen mensen, negen levens. Elk mens bewandelt een andere religieuze weg; elk leven vertelt een onvergetelijk verhaal. Op voortreffelijke wijze vertelt William Dalrymple – in zijn eerste reisboek sinds een decennium – in bijna Bijbelse eenvoud hoe de traditionele vormen van het godsdienstige leven in Zuid- Azië in een wervelstorm zijn geraakt. Negen levens is een destillaat van vijfentwintig jaar onderzoek in en over India en zijn godsdienstige tradities – een moderne Indiase Canterbury Tales, die je meeneemt naar werelden waarvan je het bestaan nooit had vermoed.