Eeuwenlang moesten mensen met psychische problemen (en hun familieleden) het zelf maar rooien, ook in Westfriesland. Alleen de allerergste dwazen en zotten werden opgesloten, naast zatlappen, lastpakken en paupers. Vanaf de negentiende eeuw kwamen er de grote gestichten - Medemblik, Santpoort, Duin en Bosch en Willibrord - in de twintigste eeuw de voor- en nazorg en de ziekenhuispsychiatrie. Er ontstond een netwerk van voorzieningen. Westfriesland bleef lange tijd onderbedeeld. Dichtbij was er alleen Medemblik en zelfs dat ging dicht. Wie een tikkie tekort kwam en in het ziekenhuis of de Riagg niet op zijn plaats was, moest veelal een eind weg. Met de komst van het GGZ-centrum is dat verleden tijd. Het verslag van een fascinerende geschiedenis.
Recensie(s)
Eeuwenlang moesten mensen met psychische problemen in West-Friesland het grotendeels zelf uitzoeken. Vanaf de negentiende eeuw kwamen er grote gestichten zoals Medemblik, Santpoort, Duin en Bosch en Willibrord, maar West-Friesland bleef onderbedeeld. Sinds de komst van het GGZ-centrum in Hoorn heeft ook West-Friesland adequate psychiatrische opvangmogelijkheden. In dit fraai uitgevoerde, lijvige boekwerk wordt de geschiedenis van de opvang van psychiatrische patienten in West-Friesland beschreven en geillustreerd aan de hand van vele foto's (merendeels in zwart-wit) en interviews met betrokkenen. Verdeeld in hoofdstukken, met dankwoord van de schrijver, voorwoord, noten, lijst van afkortingen en gebruikte literatuur en verantwoording illustraties. Een interessant boek voor eenieder die met de psychiatrie in West-Friesland te maken heeft of heeft gehad.

Drs. J.M. Spee