De oplagen van de dagbladen dalen, de publieke omroep verliest kijkers en luisteraars aan ‘de commerciëlen’. De kritiek op de media zwol de afgelopen twee jaar aan tot stormkracht. Intussen halen jongeren hun informatie steeds meer uit andere bronnen dan de traditionele massamedia.
Schort het aan de journalistieke kwaliteit van dagbladen en om roepen?
Jan Greven meent van wel. Maar de kwestie van de mediakwaliteit gaat dieper dan een foutje hier en een onvolledigheidje daar. Dieper ook dan de doorwerking van rendements- en kijk- cijferdoelstellingen op het kranten- en programma-aanbod. De journalistiek kent de eigen samenleving onvoldoende en is, zon¬der het zelf in de gaten te hebben, de bondgenoot geworden van de gevestigde machten. Met als gevolg dat de media nu op even¬veel wantrouwen stuiten als de politieke elite. De journalistiek kan het wantrouwen en de vervreemding alleen wegnemen wan¬neer zij de band met lezers, kijkers en luisteraars herstelt en antwoorden aandraagt op vragen die het publiek bezighouden.
Jan Greven schreef Een kwestie van kwaliteit op uitnodiging van het Katholiek Instituut voor Massamedia. Zijn essay vormde tevens de leidraad voor twee bijeenkomsten die het KIM in het voorjaar van 2004 hield: een met deskundigen uit de wereld van media, politiek, wetenschap en maatschappelijke organisaties, en een met studentenjournalistiek en communicatieweten¬schap. Grevens essay en de verslagen van de gesprekken vormen samen een staalkaart van opvattingen over wat er aan het begin van de 21ste eeuw met de dagblad- en omroepjournalistiek in Nederland aan de hand is.