.Samenvatting

Op een mooie lentedag in april'91 vertrok Fons Peters op de fiets naar Santiago de Compostela. De dag na zijn vertrek verslechterde het weer en het voorjaar'91 werd het koudste van de eeuw. Regen, hagel, sneeuw en vorst maakten de tocht onevenredig zwaar. Peters maakte de tocht alleen en maakte reisnotities en schreef brieven. Hij richtte ze aan zijn vrouw, zijn kinderen, aan omroepcollega's en aan vrienden; hij luchtte zijn hart over zaken die hem bezielden: Over het omroepbestel, over zijn vertrek bij de KRO, over de ontmoetingen die hij had en over religiositeit. Maar ook over de triviale dingen van alledag, de fiets, de overnachtingen, het eten en natuurlijk het weer. Dit boek is een weerslag van het avontuur en bevat een keuze uit de brieven en de beschrijvingen.
Recensie(s)

Een oud-KRO-medewerker doet door middel van brieven, notities en beschrijvingen verslag van zijn fietstocht naar het bedevaartsoord Santiago de Compostela in het ijzig natte voorjaar van 1991. Hoewel dit traject waanzinnig populair, niet echt spectaculair en bovendien al in verscheidene varianten eerder is beschreven, geeft de katholieke achtergrond van de auteur een bijzondere klank aan deze reisbeschrijving. De redenen van zijn vertrek bij de KRO alsmede gedachten over het omroepbeleid in het algemeen komen aan de orde, maar het zijn vooral de alledaagse reisbelevenissen en de motieven voor het maken van deze tocht die het verhaal vullen. Dit mooi uitgegeven boekje is een luchtig verslag van een sportieve prestatie met een religieus accent. Een pelgrimstocht in stijl.
(Biblion recensie, Marlou Wijsman.)