Het proefschrift beschrijft waar en op welke wijze in de Dode-Zeerollen wordt gesproken over lichamelijke onvolmaaktheid. Daarnaast worden de gevolgen van lichamelijke onvolmaaktheid voor de sociale en religieuze participatie onderzocht. Uit het proefschrift blijkt dat alle onderzochte documenten eensgezind zijn in het uitsluiten van lichamelijk gehandicapte mensen. Interessant is echter, dat de situaties waarvan deze mensen worden uitgesloten verschillen en dat de regels voor uitsluiting op verschillende groepen van toepassing zijn. Zo zijn er regels die alleen gelden voor gehandicapte priesters en niet voor leken, en andersom. Eén belangrijke reden voor uitsluiting is praktisch van aard: een blinde priester mag niet offeren om te voorkomen dat hij iets verkeerds doet. Een andere belangrijke reden heeft te maken met hiërarchie. Gehandicapte leden in de gemeenschap hadden een lagere status dan mensen zonder handicap. Hoewel men misschien zou denken dat deze lagere status te maken heeft met een staat van rituele onreinheid, blijkt uit het proefschrift dat dit niet het geval is. Iemands lichamelijke onvolmaaktheid leidt tot een mindere staat van heiligheid en maakt hem daarom minder geschikt voor bepaalde activiteiten dan iemand zonder handicap. Ondanks het feit dat de Dode-Zeerollen in sommige situaties een negatieve houding aannemen ten opzichte van mensen met een lichamelijke onvolmaaktheid, laten ze ook een positief aspect zien. Het proefschrift heeft aangetoond dat teksten die gehandicapten buitensluiten van bepaalde situaties juist in andere situaties speciale sociale of financiële maatregelen treffen om hen te helpen