Samenvatting
Een liefdevol verslag van een sterke, mooie verhouding, maar tevens een pamflet tegen een maatschappij die zo ingericht is dat de zwaksten riskeren om aan hun lot te worden overgelaten.Richard is pas twee ijftig als vastgesteld wordt dat hij aan de ziekte van Alzheimer lijdt. Het bericht slaat in als een bom, niet alleen bij hem maar ook bij zijn levenspartner Berit. EEN JAAR MET DUIZEND DAGEN is een ooggetuigenverslag van de moeilijkheden waarmee een persoon die aan Alzheimer lijdt en zijn naasten te kampen hebben. Het is tegelijk een ontroerend boek over de liefde.Berit Degnaes was secretaresse bij een weekblad tot haar man aan de ziekte van Alzheimer stierf. Sinds EEN JAAR MET DUIZEND DAGEN verscheen, werkt ze freelance en geeft ze voordrachten over Alzheimer in de landen waar haar boek verschenen is.
Recensie(s)

Dit boek neemt je mee in het leven van de 52-jarige alzheimerpatient Richardt en zijn levensgezellin Berit Degnaes. Het is een openhartige getuigenis over hoe de ziekte hun leven drastisch veranderde en hoe het hersenletsel uiteindelijk ook een gezinsletsel werd. Degnaes beschrijft op een nuchtere manier wat er met haar man en haarzelf gebeurde. Zo vertelt ze dat ze zowel haar sociale leven als haar toekomstperspectieven verloor, en dat ze een verzorgersrol kreeg toebedeeld die ze niet wenste. Het verdriet bij het zien van haar geliefde, die al stierf terwijl hij eigenlijk nog in leven was, overheerst het boek. Richardt was veroordeeld tot een leven in een instelling, waar hij uiteindelijk ook stierf. De auteur richt haar woede dan ook op de maatschappij, die haar man niets beters te bieden had dan een verpleegtehuis. De eerlijke, vaak harde en rake toon van het boek, maakt het erg herkenbaar voor andere naasten van alzheimerpatienten. Voor hulpverleners biedt het boek dan weer een kans om stil te staan bij de noden van patienten en hun familie. De lay-out is sober; normale druk en ruime marges.

Redactie Vlabin-VBC