Samenvattin g
Vroeger waren kinderen 'een geschenk uit de hemel', tegenwoordig zijn ze onderwerp van maatschappelijk debat. Iedereen heeft wel wat over het kind te zeggen. Politici willen de jeugd redden en het gezin weer tot hoeksteen van de samenleving maken. Artsen en verloskundigen zetten kennis en techniek in om de gezondheid van kinderen te waarborgen. Consultatiebureaus en opvoedingsdeskundigen geven advies en tips. Opinieleiders en columnisten hebben een uitgesproken mening over borstvoeding, opvoeding en de verdeling tussen zorg en werk. En alsof dat nog niet genoeg is, houden oma's en opa's, familie en vrienden alles in de gaten.

Met de beste bedoelingen overigens. Iedereen ziet in het kind hoop voor de toekomst, de redder van de samenleving, de bindende factor in de buurt. Het kind lijkt daardoor boven alles en iedereen verheven, maar het fungeert ook als een object van moraliserende controle. Het leven van en met een kind wordt hierdoor groots en meeslepend, zou men kunnen zeggen, maar tevens penibel en problematisch.

Door het kind te zien als 'de ander', maken we het weer kleiner. Kind en ouder krijgen dan pas echt de mogelijkheid om van het moment te genieten of om met het moment te worstelen, zonder zich te zeer belast te voelen door allerhande opvoedkundige regels en toekomstverwachtingen. Ouderschap wordt dan niet vrijblijvend of makkelijk, wel luchtiger en intenser. Kinderen koop je in de hemel, ouder worden is zo aards als het maar kan zijn.

In vier filosofisch geïnspireerde beschouwingen biedt Liesbeth Noordegraaf-Eelens een even ongewone als boeiende kijk op zwangerschap, geboorte, kind-zijn en ouder worden.

De auteur is filosoof, econoom en moeder van vier kinderen.