Samenvatting
Lieverd, ik mis je zo gaat over verlies door dood. Hoe je het ook noemt overlijden, heengaan, sterven, wegnemen, overgaan, thuishalen, hemelen, het is en blijft, onomkeerbaar, onontkoombaar, onherroepelijk dood. Het wordt nooit meer zoals het was. Dit boek laat ook zien hoe je over je eigen verlies kunt praten. Wel 700.000 mensen verliezen jaarlijks in hun onmiddellijke omgeving een dierbaar mens. Plotseling staan ze voor een zware taak, die niet voor niets 'rouwarbeid' wordt genoemd. Elke achterblijver heeft een uniek verhaal te vertellen, voelt de behoefte een herinnering levend te houden. Er bestaan geen standaard procedure over hoe te rouwen en hoe om te gaan met rouwenden. Maar er zijn wel woorden voor. Zichtbaar verdriet levert meer troost op, troost die persoonlijk en uniek is en die in kleine dingen tot uiting komt.
Recensie(s)

In dit boek over rouwverwerking is de auteur zelf niet zoveel aan het woord, maar laat zij ontelbare andere, 'gewone' mensen kort vertellen hoe zij hun verlies hebben verwerkt of, na jaren, nog steeds niet zover zijn als buitenstaanders dat normaal zouden vinden. Zij leidt de nabestaanden kort in en benadrukt wel herhaaldelijk dat iedereen op zijn of haar eigen manier rouwt. Niets is vreemd of overdreven als het om rouwen gaat. Dit boekje kan rouwende mensen werkelijk helpen. Niet zozeer om hun verdriet 'kwijt te raken', maar wel omdat iedereen er wel iets van zichzelf in terug zal vinden. En dus te weten komt dat het rouwen mag. De auteur noemt haar bedrijf Verliescommunicatie en ze geeft vandaar uit cursussen rondom verliesverwerking. In deze derde druk is een aantal langere hoofdstukken opgedeeld in kortere, maar verder zijn er geen wijzigingen.

T. van Oirschot-Sparla