Uit alle perioden van de Nederlandse en Vlaamse literatuur hebben Pierre Vinken en Hans van den Bergh de meest strijdbare teksten bijeengebracht van auteurs die zich woedend, gebelgd of sarcastisch teweerstellen tegen opvattingen of situaties die zij aan de kaak willen stellen.

Het scherp van de snede is een bundeling van teksten en gedichten die nog actuele waarde hebben en die zo scherp en snedig geformuleerd zijn dat men er een grimmig genoegen aan kan beleven. De oudste teksten zijn daartoe naar modern Nederlands hertaald en alle bijdragen zijn van korte annotaties voorzien om de toegankelijkheid te bevorderen. Het gros van de opgenomen polemieken dateert uit de laatste anderhalve eeuw, toen er geen censuur meer was en schrijvers zich door de vrijheid van drukpers ongeremd konden uitleven. Het scherp van de snede is daardoor een bijzondere en gevarieerde bloemlezing geworden.

Pierre Vinken is emeritus hoogleraar en voormalig bestuursvoorzitter van Reed Elsevier. Hij heeft verschillende polemische stukken geschreven, onder meer voor Propria Cures en Tirade.

Hans van den Bergh is een Nederlands literatuur- en toneelwetenschapper, publicist en toneelrecensent. Hij is emeritus hoogleraar cultuurwetenschappen.
Recensie(s)
Een polemiek is een pennenstrijd tussen twee of meer personen. Als je die definitie strikt hanteert, zijn de meeste teksten in deze bloemlezing niet onder dat genre te rangschikken. De samenstellers hebben Nederlandstalige polemische stukken van de veeertiende eeuw tot in deze tijd geselecteerd. Dat kunnen rijmkronieken zijn, veel recensies en satirische stukjes. Een flink aantal van de geselecteerde teksten komt uit het Amsterdamse studentenweekblad Propria Cures en uit het tijdschrift Libertinage (1949-1953). Dat zorgt voor een wat eenzijdig beeld van wat de polemiek in de Nederlandse literatuur voorstelt. Toch is het een aantrekkelijk boek geworden, met sterke stukken van Hans Gomperts, Willem Frederik Hermans, Theo van Gogh en Arnon Grunberg. Totaal aantal geselecteerde teksten is 141, de laatste is van Youp van 't Hek. De beste is van E. du Perron, tegen de hoofdredacteur ('revolverjournalist') van de Java Bode, Zentgraaff.