In de periode van de negende eeuw tot ongeveer de tweede eeuw voor Christus creëerden de bevolkingen van vier afzonderlijke streken in de wereld de religieuze en filosofische tradities die tot op de dag van vandaag de mensheid vormen en voeden: het confucianisme en daoïsme in China, hindoeïsme en boeddhisme in India, monotheïsme in Israël, en het filosofische rationalisme in Griekenland.Historici noemen deze periode de 'axiale eeuw' vanwege de centrale rol die deze inneemt in de spirituele ontwikkeling van de mensheid. In haar nieuwe boek volgt Karen Armstrong de ontwikkeling van deze eeuw, waarbij de bijdragen onderzoekt die uiteenlopende figuren eraan leverden als Boeddha en Socrates, Confucius en Ezekiel.Armstrong toont aan dat hoewel er ook verschillen waren, er vooral opmerkelijk veel overeenstemming was binnen de religies en filosofieën: alle drongen ze aan op het belang van compassie boven haat en geweld. Het ging er de wijzen van deze cruciale periode in de menselijke ontwikkeling niet zozeer om de doctrines en vaste regels van één bepaald geloof te omhelzen, maar om te leven zonder geweld en met en gevoel voor anderen. Religie wás compassie, volgens deze wijzen. Armstrong laat zien wat deze gelijkenis zegt over de religieuze impuls en zoektocht van de mens. En ze gaat verder dan spirituele 'archeologie'. Ook onderzoekt ze hoe deze oeroude overtuigingen een instructieve en prikkelende uitdaging kunnen zijn voor de manier waarop wij nu religie beleven en toepassen.De grote transformatie is een wervelende ontdekkingsreis naar de vroege ervaringen van de mensheid, hun verlangens, zelf opgelegde plichten en inspirerende oplossingen.