Flaptekst

Op een middag in de nazomer had ze het gezien terwijl ze langs een afgelegen flatgebouw liep. Op de tweede verdieping was een vrouw bezig de was op te hangen, aan een rek buiten het balkon. Er ontsnapte haar een pluk wasgoed. Eén zakdoek zweefde omlaag, het langzaamst van alles, en belandde uiteindelijk op de grond. Als een vogel met half ingevouwen vleugels. Als een ziel die behoedzaam een plek zocht om neer te strijken.
Terwijl de verteller met een schrijversbeurs in Warschau verblijft, een besneeuwde stad vol tastbare littekens van het geweld uit het verleden, wordt ze achtervolgd door het verhaal van haar oudere zus, die slechts twee uur na haar geboorte overleed. Een gefragmenteerde verkenning van witte dingen is het resultaat – de bakerdoeken, die ook haar doodskleed waren, de melk uit haar moeders borsten die ze niet meer dronk, de blanco pagina waarop de verteller tevergeefs probeert het verhaal te reconstrueren – alles ontvouwt zich in een krachtig, poëtisch distillaat. Wit is een boek als geen ander. Het zijn gedachten over een kleur, over de kracht en de kwetsbaarheid van de menselijke geest, en pogingen om nieuw leven te vinden in de as van vernietiging.

Over De vegetariër:
‘Ik zou zeggen dat u dit boek moet lezen.’ – Arnon Grunberg in de Volkskrant
‘Voor de fans van Murakami.’ **** – Gazet van Antwerpen
‘De vegetariër van Han Kang is een overtuigende, indringende roman.’ – NRC Handelsblad
‘De vegetariër is een wonderlijk boek, schurend en tegelijkertijd diep tragisch en ontroerend.’ – de Volkskrant
‘De bijna perverse verleiding van dit boek zit ’m [...] in de poëzie van de beelden. Ze zijn heftig erotisch en nogal beklemmend.’ – De Groene Amsterdammer